Liber,  Caput

 1  Ind         |  temperari et interdum mutari a fortuna et vel splendida vel obscura
 2    I         |      iudicant. Ac ut viri, quos fortuna ingentibus malis fregit,
 3    I         |        quam quae praesens pueri fortuna iubebat, in illius genus
 4   II         |         alias terras concedente fortuna, nulli ipsis Graecis dolentius
 5   II         |         tunc solas illi saeculo fortuna indulserat. Hoc erat in
 6  III         |        quo se omnium externorum fortuna coniiciat; animum in hominibus,
 7  III         |      puderet, ubi illis largius fortuna indulsit, statim in aliam
 8   IV         |     fines, donec tribus dominis fortuna totius insulae cederet:
 9   IV         |      ferae genus exstinxit. Ita fortuna per patientiam pecorum sub
10   IV         |       desperatione solutis, ita fortuna lasciviens laborique haud
11   IV         |   funestos exitus queri quam de fortuna debuerunt. In Belgio cum
12   IV         |     meliores, sive quod indoles fortuna sua maior inconsultae liberalitatis
13    V         |          etiam suae hereditatis fortuna in sobolem transeunte. Hoc
14    V         |         stipant sive hanc sitim fortuna terrarum et ex maioris Germaniae
15   VI         |    habet. Sed si totius Italiae fortuna cum vicina conferatur Germania
16   VI         |        illi regioni blandimenta fortuna invenit, quibus adventantium
17  VII         |     vero te Gnathonem angustior fortuna voluerit esse, timido silentio
18 VIII         |         nunc in arctius cogente fortuna. Savo Tibiscoque fluminibus
19   IX         | regiones, opes, arma in Selymum fortuna contulit. Hinc ille in Persam
20   IX         |  sceleri felicitatem indulgente fortuna.~Et hoc saevo et in flagitium
21   IX         | sciasque plena et mox recessura fortuna senescere, vel ideo quod
22    X         |     animi, sed impetu et veluti fortuna, tantam rerum copiam ac
23    X         |        tradant. In hoc vero iis fortuna male consuluit, quod angustis
24   XI         |         Si hoc modo temeritatem fortuna adiuverit et remedium ab
25  XII         |  temperari et interdum mutari a fortuna et vel splendida vel obscura
26  XII         |         velit abigere. Sin vero fortuna severior aut spem in longum
27  XII         |         et semper quantumcumque fortuna indulserit visa illorum
28  XII         |         laeta sublimitas et, si fortuna sineret, in exemplum omnis
29 XIII         |       inspecturus, quos regibus fortuna sui fastigii inspirat,227
30  XIV         |   genera optimatum iam propitia fortuna felicium, ingens est in
31  XIV         |    deliciarum speciem non eadem fortuna invitantur (seu corpore
32  XIV         |       quos suo censui corporive fortuna negaverit. Hanc igitur moderationem
33  XIV         |         non fruantur; quos vero fortuna tam luxurioso sumptui non
34  XIV         |        indicium. Nec pro sua se fortuna, sed ex magnatum sumptu
35  XIV         |   paribus machinis expugnatus a fortuna. Fit igitur bona fide obvius
36  XIV         |    sapientiam subitis muneribus fortuna obruit, sed et qui militares
37   XV         |     Tuta illi res, quocumque se fortuna inclinasset, Romani nominis
38  XVI         |   paupertatis seu ignobilitatis fortuna est quae arcere hominem