Liber,  Caput

 1   II         |   diversitas, quam in libertatem homines nasci (qui enim aliter se
 2   II         |         Nunc veluti in barbariem homines nasci, deinde facilioribus
 3   II         |  reliquit. Nati sub haec tempora homines velut ad barbariem facti,
 4   II         |        coacta? At ut scias illos homines non defuisse naturae, sed
 5   II         |          peccatur — id est inter homines — natum esse? Facessat in
 6  III         |     Plebis in amplioris fortunae homines vera, nec ex metu aut sola
 7  III         |   dignitatibus illis donant quam homines adhuc novi, qui e latebris
 8   IV         |      quam parit tam absolvit. In homines saeviunt, non in opes et
 9   IV         |  Prioribus saeculis aucti opibus homines in solitudinem et eremum
10   IV         |          Evilesces alioquin apud homines non assuetos huic generi
11    V         |        multis locis cultae inter homines minus sciendi avidos quam
12   VI         |       velut ludum aperire nostri homines arbitrantur. Ipsa nomina
13   VI         |          Sive igitur tuae gentis homines amas, ibi frequentiam invenies;
14   VI         |          fortunam idoneae; frugi homines intentique ad futura.~Latine
15 VIII         |    Northmanni dicebantur, id est homines a septentrione venientes.
16 VIII         |          sponte145 omnis aetatis homines applicabant. Nunc autem
17   IX         |     Turcis magis mirer quam quod homines immortalitatem animorum163
18   IX         |         in publica luce interque homines victuri sunt, ad varia ingeniorum
19    X         | affectuum genera intueri, quibus homines agi solent ac propemodum
20    X         |       extemporaneae subtilitatis homines: illi scilicet, qui quoties
21    X         |       subiti et expediti ingenii homines in quotidianis colloquiis
22    X         |       ornatum sit. In hunc modum homines publicis virtutibus claros
23   XI         |   affectibus, sollicitantur illi homines in virtutis et vitii partes.
24   XI         |          origo est, quae erectos homines et sive temerarios sive
25  XII         |          Male nihilominus severi homines amorem aversantur, eumque
26  XII         |     eorum notitia intelligas qui homines regi possint, qui ad amicitias
27  XII         |       offendunt angustae indolis homines quam quos magnitudo naturae
28 XIII         |      scientiae haud raro indigni homines, nec quid minus quam cum
29  XIV         |          omnis census aetatisque homines illic opes, famam, amicitias
30  XIV         |      nundinarum instar esse, ubi homines laboriosissimum negotiationis
31  XVI         |      multo ambitu sibi deposcunt homines nihil minus quam de pietate
32  XVI         |      nihil probe aut astruere ii homines possint aut carpere, qui