Liber,  Caput

 1  Ded         |         qua ut potui fidelissime Naturae lineamenta secutus sum et
 2    I         |         denique adhuc miserantis Naturae indulgenia, nec ante humanarum
 3    I         |        ista praecepta, tumorque, naturae vitio enascens, quem saepe
 4    I         |      gemitibus madent, sunt illi naturae mollioris et ad humanitatem
 5   II         |         varietas rerum et veluti Naturae suas opes explicantis industria.
 6   II         |       illos homines non defuisse naturae, sed illam tunc angustam
 7   II         |        contemplatione versari et Naturae divitias numerare, quae
 8  III         |          soli glebam indulgentia Naturae omisit. Nam et vasta aliquot
 9  III         |       Ostentatio libidinis supra naturae desiderium inepta, tum inconsulti
10   IV         |      neglegere, altius in arcana Naturae, quae pauci deprehenderunt,
11    V         |      deduxerunt, sive facilitate naturae et in eam sortem nati quam
12   VI         |       Alpium claustra propius ad Naturae mentem definiunt. Tellus
13   VI         |       pingui impetu et tantum ad naturae imperium, sed erudite et
14   VI         |    adducuntur ut impiis caedibus naturae ius violent, saltemque mortem
15   VI         |         eae partes ad quas vivax Naturae lepiditas113 invitat. Testis
16  VII         |         tumor fuit, in quem suae naturae sponte nati sunt. Et hic
17  VII         |      spirituum122 specie, quales naturae sponte et saepe incogitantes
18  VII         |       aut extorta, sed veluti ex naturae praecepto intumescit, cuius
19    X         |      perenne ingenii flumen, sed naturae impetus aliquis, quae ut
20    X         |      Amplae hae mentes et sponte naturae per omnium paene rerum seriem
21    X         |       rebus parem, nisi in ipsis naturae divitiis conceptum; multos
22   XI         |          eminet, velut spontaneo naturae ingenio in suum decorem
23   XI         |         istorum quippe mollioris naturae et ad muliebrem lenitatem
24  XII         |       amatore vacaret. Pudicitia naturae ad iustos et egregios amores
25  XII         |  corruperit.~ ~Vanum esset totum naturae ingenium in mentium humanarum
26  XII         |        Nisi enim curiose in haec naturae penetralia spectemus, saepe
27  XII         |      homines quam quos magnitudo naturae laetioris laxavit. Dum hi
28  XII         | stipantia.~Sed nec satis est hos naturae impetus vestigare animos
29  XII         |          mores, quos simplicitas naturae nullis obruta cladibus aut
30 XIII         |      manum dare et veluti adesse naturae imploranti. Quod ut illis