Liber,  Caput

 1    I         |      expectavisset8 mortem: “Quo, inquit, olim puer flagrum expavi.”
 2    V         |       nobis surgit et: “Ut scias, inquit, te in amicum incidisse,
 3    V         |         oneris surgens: “Tu vero, inquit, ne78 putes collocatam in
 4    V         |    assueverat): “Vis autem et tu, inquit, sententiam dicere de herciscundae
 5    V         |              At ille: “Et quidni, inquit, velim?” Expectaverant omnes
 6    V         |         vestis deceret? “Egregie, inquit, sed superest ut his rebus,
 7    V         |      perierat et: “O te vecordem, inquit, flagellisque scindendum!
 8    V         |          conterritus: “Ridiculum, inquit, cum vos multo periculosius
 9  VII         |          defecta voce pater: “Ut, inquit, memineris in maiestatem
10  VII         |           spectaculo motus: “Ego, inquit, ô mulier, hoc te onere
11  VII         |     mulier: “Nec Deus120 siverit, inquit, ô mi homo, quamquam pauperem
12 VIII         |    muneribus defuisse: “Quid tu,” inquit mulier, “tam egregie fingis
13 VIII         |          Ubi autem sunt verbera,” inquit, “quibus te amare docuisti?
14 VIII         | peritusque caeli illius: “Ne tu,” inquit, “Rex, ad ignem accesseris.
15   IX         |   remorantis obsequium. “Tutius,” inquit, “consultum tibi volo. Accedenti
16   IX         |          donis strophiolum erit,” inquit, “quod habeo multi operis,
17   IX         |            At ille: “Ad priorem,” inquit, “herum, Rex, quem a me
18   IX         |          non pressit et: “Certe,” inquit, “Turcae saltem genitalia
19    X         |          facile cessisset: “Male, inquit, admonetis. Nam cur non
20    X         |    vigiliamque marcenti et: “Ubi, inquit, ille Cosmus, cui tamquam
21    X         |          Cosmus: “An autem putas, inquit, meam diligentiam antevenisse,
22   XI         |        procacitatem et “Ego vero, inquit, quandoquidem rex pugnare
23  XIV         |        gradus ducebant: “Quid tu, inquit, Mella, in carcerem me an
24  XIV         |     visisque ocreis: “Equum vero, inquit, habes an potius equos?
25  XIV         |        Patrios negavi mihi esse,” inquit Mella. “Sed me putas tantae
26  XIV         |          relinquere.~“Dic autem,” inquit Caepio, “regi tuo saepe
27  XIV         |         flectit in vesperum dies, inquit. Papae! Me iam diu principi