Liber,  Caput

 1  Ind         |          Iudaei~Caput X. Praeter patriae indolem, dari cuique mortalium
 2    I         | extorquendus erat Hannibal et ad patriae clades de visceribus Italiae
 3   II         |   proprius nascentibus hominibus patriae habitum et cupiditates statim
 4   II         |         illa ab antiquo vitia et patriae sorte durantia, quae totas
 5   II         |          grave sit in recensione patriae suae etiam vitia nominari.
 6  III         |       hospitibus dediscendi sunt patriae suae mores aut ad Gallicam
 7  III         | patriciorum spiritus in suum aut patriae damnum saepissime excrescunt,
 8  III         |     quietis ac amoris, quo unius patriae cives arcana vi Natura coniunxit.~
 9   IV         |         est, qui opulentiam suae patriae luunt rusticorum fastidio
10   IV         |         Eos ita observant ut vix patriae caritas maior sit, et ad
11   IV         |     privatis iniuriis vastitatem patriae faciunt.~Sed haec olim deflenda
12   IV         |       numeroque ferocibus, tamen patriae suae hoc demum Iacobus Britannicus
13   IV         |   amatque opulentiae famam, sive patriae suae72 more decepti, ubi
14   IV         |          domos exigantque veluti patriae vectigal, nihil est superba
15    V         |     dulci publicoque errore suae patriae maiestatem exarmarunt.~Neque
16  VII         |      claris virtutibus subsidium patriae paraturus. Satius illi,
17  VII         |         satia animos in suam aut patriae magnitudinem diffusos. Ac125
18   IX         |          sunt, sive ultro inopes patriae campos reliquerunt invitati
19   IX         |           victis autem et sua et patriae captivitas imminet. Ideoque
20    X         |                 Caput X.~Praeter patriae indolem, dari cuique mortalium
21    X         |      singulis mortalibus praeter patriae suae indolem adhuc proprium
22    X         |        publicae luci et iuvandae patriae idoneus non eadem felicitate
23 XIII         |      externam militiam aut intra patriae viscera novas res esse molitos
24 XIII         |          non ex se sed ex salute patriae metiuntur. Extat sententia
25   XV         |       pretium, cui tamquam omnis patriae caritatem vincenti obsequium