Liber,  Caput

 1    I         |  crescentium vitiorum aut futurae virtutis, moliente iam Natura aptum
 2    I         |           est ad iudicium futurae virtutis, si ipse inter cetera studiorum
 3  III         |         candido simplicique amore virtutis eximios viros, undequaque
 4  III         |    appellent frigiditatem. Sed et virtutis simulatio tunc est ingrata,
 5  III         |          esse barbara ignoratione virtutis.~Sed haec mala et si quae
 6   VI         |      locuti sint, cum sit eiusdem virtutis impetus, qui tenerum et
 7  VII         |     pertinax animus praecipuae115 virtutis partem credit malis et periculis
 8   IX         | remissione exercentur, miserabili virtutis inscitia. Neque abest a
 9    X         |          fronte tam a specie suae virtutis alienum, quam isti eloquentes
10    X         |   custodibus et aedituis antiquae virtutis. Nam historiam ad solam
11   XI         |     sollicitantur illi homines in virtutis et vitii partes. Temeritas
12   XI         |  ponentium minas hoc consilium in virtutis famam ivit. Galba autem
13   XI         |        hominibus haud pauci nomen virtutis ac industriae, nihil ultra
14   XI         |       potest continuis studiis in virtutis aut industriae laboriosam
15  XII         |       modestiam et simplicissimae virtutis speciem gerens, clementibus
16  XII         |      praeter corpus in simulacrum virtutis effictum nihil quod ames
17  XII         |        sineret, in exemplum omnis virtutis suffectura, ubi pertinaci
18 XIII         |      orbis quam praestet rex suae virtutis merito in tantum fastigium
19 XIII         |         principum aut sibi maxime virtutis est conscius aut vana credulitate
20 XIII         |           tamen possunt rectaeque virtutis meminisse? Quales in generis
21 XIII         |          vel assidua exprobrantis virtutis imagine apud se hanc culpam
22  XIV         |           superbiae, sed ingentis virtutis conscii dignique sunt in
23  XVI         |           prorsus munus arduaeque virtutis. Raro enim qui ab iis sic
24  XVI         |        qui eruditae et laboriosae virtutis sunt re ipsa sacrorum incolumitatem