Liber,  Caput

 1    I         |   promissis adulantium vitiorum haud intacta modo aetas, sed
 2    I         |         inhorruit.~Errant tamen haud raro qui ex puerorum moribus
 3   IV         |    fortuna lasciviens laborique haud aliter quam per ludum intenta
 4   IV         | peregrinorum questibus faciles, haud inultam popularium in illos
 5    V         |       saepe non aequant, quippe haud multo secus provincias atque
 6    V         |   oppida ad Oceanum incolebant, haud dubie deficientis ab Hispano
 7   VI         |   pretiosis locantur umbonibus, haud raro solo vendentium mendacio
 8   VI         |     Latine scribere inter illos haud pauci, non utique loqui
 9  VII         |          In alieno autem sumptu haud facile alii ad mensarum
10   IX         |      saltem oportuit salutari.” Haud mora,  rex aemulatione insaniens,
11    X         |       populos educare, nonnulli haud secus quam in vicinia solis
12    X         |  affectibus animisque variatum, haud quis facilius cogitando
13    X         |      veram longamque sapientiam haud dubie contemnes. Quod si
14    X         |          qua una insignes sunt, haud facile modum tenent, quamcumque
15   XI         |      compescere milites studet, haud paulo remissius, ut videbatur,
16   XI         |      convenire existimem. Tamen haud raro immeritis hominibus
17   XI         |        tegens. Et his hominibus haud pauci nomen virtutis ac
18 XIII         |     longa contumacia) principes haud raro accendit quam amare
19 XIII         |         gloriam atque scientiae haud raro indigni homines, nec
20  XIV         |   testem felicitatis habiturus, haud mora visere properavit.
21   XV         |      agminibus semper pleni, se haud raro ex eorum adulatione
22   XV         |      ipsam contentionibus fori (haud multum impari cladi) permisit.
23  XVI         |      per omnia paene regnantium haud raro res eorum sunt, et
24  XVI         |      maiestatem deducunt, nobis haud licet nisi ad fidem aut