Liber,  Caput

 1    I         |           aetatis provecti, omnia solent nimis anxia cogitatione
 2    I         |          in egestatem labi, agere solent ad nimiam domesticae rei
 3   II         |          motus eosdem et effectus solent infundere. Ideoque quamvis
 4  III         |    provolantibus quae in deliciis solent haberi, ut aëri illa plaga
 5   IV         |     ovilia deducit. Iis sufficere solent nuda sub dio cubilia herbaeque
 6   IV         |        Anglia, ut alibi terrarum, solent bella consenescere. Saepe
 7  VII         |        patiens, non quo arva coli solent aut artificia procurari,
 8    X         |      multo frigore humentive aëre solent candidos caesiosque177 populos
 9    X         |       intueri, quibus homines agi solent ac propemodum componi, simulque
10    X         |          quidem apud populum esse solent, si inter publicos coetus
11   XI         | impatientes in immensum subsidere solent et haurire calcantes.~Sed
12   XI         |         plurimum motibus210 ferri solent abiectae illae mentes. Si
13   XI         |      priorum amicitiarum delicias solent abiicere, etiamque innocentem
14 XIII         |      longe aliis consiliis regere solent qui novas habenas in rudem
15 XIII         |           optimates dare se totos solent, nec umquam in amando maiestatem
16 XIII         |       destituti de tanto fastigio solent excidere. Ut quidem fortunae
17 XIII         |      dignitatis suae nervos longe solent in alios concentus temperare:
18  XIV         |       Horum utrique nec se mirari solent nec immodice exultare, scilicet
19   XV         |   argumenta et instrumenta litium solent. Hos autem ad tam ambitiosam
20  XVI         |    scientiae regi debent) tremere solent, suae audaciae et stirpis
21  XVI         |         omnibus divertant, et hoc solent in pietate numerare. Tum