Liber,  Caput

 1    I         |   praecepta, tumorque, naturae vitio enascens, quem saepe parentum
 2   IV         |      studia non stipatis caeli vitio animis, sed nimia felicitate
 3   IV         |      rudi adhuc tam peccantium vitio quam legum sanctitate, etiam
 4   IV         |   luxum se agi tantae fortunae vitio sinerent, mox in invidiam
 5    V         |  cupiditas potus, iam confesso vitio ideoque magis libero, illam
 6    V         |        quidem sed veluti caeli vitio depressa ingenia, quae etiam
 7    V         |   robustisque corporibus, illi vitio pares sunt et haustas inter
 8   VI         | aestimant, in quibus pascuorum vitio siccae boves exilia ubera
 9   VI         |        cohibeantur, ad ambitum vitio divitiarum spectaturis.
10 VIII         |   insano comessandi bibendique vitio obruisse genitalem vim,
11   IX         |     possint et tradere in pari vitio calliditatem quaerentibus.
12   XI         |    confusa ratio hanc virtutem vitio miscet aut, ut verius dixeris,
13  XII         | ingenium rectum ac mite geniti vitio nimiae felicitatis ipsi
14 XIII         |       sortis suae, non ingenii vitio peccat aut necessitate probus
15  XIV         |      in quibus una virtute aut vitio tot dominis non placebis,
16  XIV         |      hunc modum insanire.~Huic vitio immodicae iactationis videntur
17   XV         |  notatam arcerent, mox publico vitio hos quoque obices proruente,
18  XVI         |      sed tantum errores humano vitio et praeter auctorum mentem
19  XVI         |      quippe nimiae pertinaciae vitio a iusta293 et qualem exorsi
20  XVI         | vergere in terram coepit eorum vitio quibus in hac utrarumque