Liber,  Caput

 1  III         |       inhaerent possunt a nobis non multum operosa simulatione effingi,
 2   IV         |             Fortissimae tamen genti multum cibum de avium ferarumque,
 3    V         |             totoque vivendi genere, multum sui illius genii retinens
 4    V         |       annuere comessantibus; et cum multum emineas, ipsis tamen nihil
 5    V         |        tamen nihil auferenti100 nec multum duratura humilitate misceri.
 6   VI         |            mentem definiunt. Tellus multum suis bonis, sed amplius
 7   VI         |        frugalitas caelique condicio multum cibum aspernantis parca
 8   VI         |       gestuumque amicitiam colentes multum quoque de crudelitate remiserunt.
 9 VIII         |             generosissimum est, nec multum illi dispar quod in Hispania
10    X         |             oratio; vis iudicii non multum involuta, et quamquam acris
11    X         |        progredi in destinata studia multum possint, nec ad veram et
12   XI         |           vir egregius bello et cui multum arma Gallica debuerunt.
13   XI         |          semperque quid agant (nisi multum intersit celari) ingenua
14   XI         |      consciis esse, palam autem non multum operosa pietate, sed ad
15  XIV         |      exiguis rebus favore consumpto multum ipsi debeant (utpote ad
16  XIV         |        Caepioni amplexumque salvere multum iubet et cetera quae post
17  XIV         | ineptissimum genus esse; hos se non multum operosa calliditate tenere;
18   XV         |           contentionibus fori (haud multum impari cladi) permisit.