Liber,  Caput

 1    I         |        quos Cyrus verberaverat, et is iussit Cyrum ad se perduci,
 2    I         |            aliquamdiu versant. Sed is timere dedignatus peius
 3   IV         |   aestimanti iudices annuerunt, et is rursus felici tessera evasit,
 4   IV         |      Britannicus beneficium dedit. Is cum adhuc uni Scotiae imperaret,
 5    V         |           saepe suo iure exercent. Is comitia Imperii cogere,
 6    V         |   Saxonicis fratribus intuens (nam is illius aulae cibisque assueverat): “
 7  VII         |          in paternam sortem natus. Is cum rogasset ecquid sibi
 8  VII         |       Maiorem ex tuis liberis” (et is forte ad decennium pervenerat) “
 9 VIII         | magistratus quem Palatinum dicunt. Is nihil ex se decernere, sed
10 VIII         |      Memorabili exemplo huic pesti is ereptus est quem Numen ad
11   IX         |       provinciam vixdum libaverat. Is hoc nuntio celeriter amicorum
12   IX         |          provinciam prorogari. Nec is aegre impetravit, tanto
13   IX         |  adolescentulum intueretur, nam et is solebat regiis conviviis
14   XI         |         est, suos metus temperare, is non modo a vilitate recedit,
15   XI         |         perseverare magis idoneus. Is nihil praestabilius aiebat
16   XI         |          sequantur constituunt. Et is motus in quamcumque rem
17  XII         |      denique errore placuerunt. Et is quidem, velut insidiis ita
18   XV         |           olim ita tradito more ut is honor eiusmodi testimoniis