Liber,  Caput

 1    I         |      possunt, ita iuvenis nimio aestu exsultantem liberumque animum
 2    I         |   partem senectus, velut aliquo aestu sensim inundans, sanguini
 3   II         |       in planitiem deduxit; has aestu torruit, has damnavit ad
 4  III         |         pondus ita composuit ne aestu patriorum vitiorum diripi
 5   VI         |         nimio et maxime sterili aestu torrens. Solum in plerisque
 6  VII         |        tantum in suae Hispaniae aestu, ubi corpora nimio sole
 7 VIII         |       longa hiems fecit, subito aestu percoquit fructus, non tamen
 8 VIII         |    celebratae quodam turbine143 aestu toti olim Europae infusae
 9   IX         |     quodam primarum victoriarum aestu ferventia. Ubi pudendo nobis
10   IX         |          tunc primo victoriarum aestu ferventem, quem hodie in
11 XIII         |   arbores medicamine aut admoto aestu praecipientes maturitatis
12 XIII         |   memores inundari se altissimo aestu, sed in suum Oceanum stata
13  XVI         | depugnare; adeo torrentis animi aestu rapti omnis generis patrocinium