Liber,  Caput

 1    I         |    inhorruit.~Errant tamen haud raro qui ex puerorum moribus
 2   II         |        atque perfidiam; his non raro prudentiae et fortitudinis
 3   VI         |        locantur umbonibus, haud raro solo vendentium mendacio
 4    X         |   facile et venustum est loqui. Raro enim illi spontaneae eloquentiae
 5   XI         | convenire existimem. Tamen haud raro immeritis hominibus ad gloriam
 6  XII         |       admittunt etiam vitia non raro virtutem stipantia.~Sed
 7 XIII         |      contumacia) principes haud raro accendit quam amare volentes
 8 XIII         |    gloriam atque scientiae haud raro indigni homines, nec quid
 9   XV         | agminibus semper pleni, se haud raro ex eorum adulatione metiri
10   XV         |        In hanc artem institutis raro maioris scientiae cura est,
11  XVI         |     omnia paene regnantium haud raro res eorum sunt, et in iudiciis (
12  XVI         |       munus arduaeque virtutis. Raro enim qui ab iis sic carpuntur