Liber,  Caput

 1    I         |       ad crepusculum prudentiae mentem liberam placidamque, quae
 2    I         |   diligenter excolendae idoneam mentem geniumque acceperant. Adeo
 3    I         |       Tam salubrem optimi ducis mentem simulque incolumitatem imperii
 4   II         |    occulta vis, quae ratio meam mentem tetigisset? Num ipsa urbs,
 5    V         |      quidem sublimis elegantiae mentem afferunt ad tribunal, sed
 6   VI         |     claustra propius ad Naturae mentem definiunt. Tellus multum
 7   XI         |    verborum luxuriem diffuderat mentem, aegro silentio contabescunt,
 8 XIII         | fastigium viae non unam omnibus mentem iniiciunt, seque longe aliis
 9 XIII         |   regnandum instituti. Sed hanc mentem illorum se ipsam uni Numini
10  XVI         |       vitio et praeter auctorum mentem in religionem illapsos purioribus
11  XVI         |        vera fortisque sapientia mentem dedit ea vitia insectandi,
12  XVI         | eluctati in dignam suo fastigio mentem consurgunt et publico splendore