Liber,  Caput

 1   II         |  pingues gravesque animi tristi superbia, tamquam specie arcanae
 2  III         |    similitudinem flectendi, dum superbia absit aut inculta barbaries.
 3   IV         |   conduxerunt.) ~Sed nec plebis superbia acerbior peregrinis quam
 4   IX         |  dimittamus, quos illi sive sua superbia sive religionibus nostris
 5   XI         |   sordibusve deiectum nancisci. Superbia pessimi ingenii fomes, funestis
 6   XI         |     supplicium non est quam cum superbia in208 hominem pavidi ac
 7 XIII         | negotiis confusos nec marcentes superbia vultus servant.~Digni hi
 8  XIV         |   indolis eique absque fuco aut superbia obsequentibus multo certiorem
 9  XVI         |   aliquot disciplinam impotenti superbia et aliis plerisque vitiis
10  XVI         | dissimulata inquietorum hominum superbia exarsit. Quidam enim iustis
11  XVI         |    provinciam ingressos, deinde superbia vel aemulationis acerbitas