Liber,  Caput

 1    I         |      odia, nescio qua horroris consuetudine, ad senium quodque deducimus.
 2  III         |       Haec autem cum in Gallia consuetudine emineant, aegerrime te ad
 3  III         |      putant si populum vivendi consuetudine accesserint. Ita vanum nobilitatis
 4   IV         |        sustollit, ut neque pro consuetudine ceterarum regionum timida
 5    V         |     ignotam segnitiem vel ipsa consuetudine nescit amare. Tam frugali
 6   VI         |  maiestati dominantis, salubri consuetudine illae gentes assuescunt
 7   IX         |  Nescias id fastidio factum an consuetudine (quae postquam invaluit
 8   XI         |  impetu errant. A summi amoris consuetudine eos in extrema odii velut
 9  XII         |       vel natura vel innocenti consuetudine facti mite ac facile ingenium
10  XII         |      enim in quotidianae vitae consuetudine minus offendunt angustae
11   XV         | modesta crudelitas et iam ipsa consuetudine excusata: longis scilicet