Liber,  Caput

1   VI         | vellere ciboque peiore. Et vix umquam ubertas Italiae suis alumnis
2   VI         |  spolia inde reposceret. Neque umquam mutatio ius suum in hominum
3  VII         | largiorem etiam quam praestare umquam possis operam, mendacium
4    X         |         quam eximiam esse quis umquam nisi ex barbaris ignoravit?)
5  XII         |   bonae quidem mentis vestigia umquam prodant. Aliis suus dumtaxat
6 XIII         |      dare se totos solent, nec umquam in amando maiestatem dediscentes
7  XIV         |      quod vix262 commode ullus umquam perfecerit absque sedula
8   XV         |      in dolum contemplati, vix umquam puriori scientia animos
9  XVI         |      in opes quaeratur, et vix umquam ludicrum aut ad solam voluptatem