Liber,  Caput

1   II         |          Nec adeo (proh dolor!) a Turcis recessimus ut pigeat mores
2 VIII         | Sordidioris reverentiae humilitas Turcis non est in suorum Ottomanorum
3   IX         |         suo quoque iudicio vilis.~Turcis enim rustica ac demissa
4   IX         |        qui longa maiorum serie in Turcis sunt, sed qui in eorum ritus
5   IX         |       sortis cladem.~Non aliud in Turcis magis mirer quam quod homines
6   IX         |        Sagittarum, quae praecipua Turcis vis, iam neglectus ille
7   IX         |           denique ex languentibus Turcis, qui fortitudinis famam
8   IX         |         debebimus, non virtuti.~A Turcis ad Iudaeos abire hic liceat,
9   IX         |          sentiret, Christianis an Turcis, fuit quo frontem hominis