Liber,  Caput

1    I         | suppliciorum metu colimus, eadem tristi fastidio solemus aversari,
2   II         |          sed quae obtusa ingenia tristi nocte spissabat. At tunc
3   II         |          pingues gravesque animi tristi superbia, tamquam specie
4   VI         |  plerumque106 egestatem non sine tristi sensu et mirantur et oderunt.
5  VII         |       liberis precarium spiritum tristi mendicitate producens. Forte
6   XI         |          sanguine non quaesivit? Tristi quidem militum fato, quorum
7 XIII         |        horrore temptabatur, ipse tristi perculsoque, ut videbatur,