Liber,  Caput

1    I         |           dedignatus peius quoque supercilium arctavit, tamquam in severae
2  VII         | percenseant.~In ultima paupertate supercilium non omittunt. Sutori et
3 VIII         |            et vulgus horum maxime supercilium timet.~Fertur populus adeo
4   XI         |        loqui, ad omne vitii nomen supercilium ducere, nemini saltem palam
5   XI         |       omnem remissionem irascente supercilium induunt non duraturae sanctitatis.
6  XII         |   incendii malum, ne vel parentis supercilium cogeret vel inter aequales
7 XIII         |           omittenda vis et veluti supercilium maiestatis. Ita serviet