Liber

 1     I|        pietate, hostilem in me animum sumpserant. Altera maxime,
 2     I|       emissam putavi. Excepere animum loca sine cultu quidem,
 3     I|     vertere institutum vellet; animum haud silvestrem per hoc
 4     I|  secuta sum; facile ut scires, animum peregrinantem tecum fuisse.
 5     I|   vulnere nisi hîc quoque fors animum destituisset. Ille enim
 6     1|    fecit. Sed frustravit levem animum levis fortuna. Iam Athenis
 7     1|       immo turbidissimis rebus animum mihi suum auxilio probavit.
 8     1|       affectus errantem mutavi animum. Adeo difficile est deum
 9     1|       meum. Inter quae repente animum mihi [99] tam sincera, tam
10     1|  regebam luxuriantem prosperis animum, succurrebatque (quod est
11     2| DEDISSET MALUM, NON CLAUSISSET ANIMUM SUUM; QUOD PUDOREM EIUS
12     2|    inenarrabilis, quae Psyches animum tanta dulcedine pervasit