Liber

 1     I|  satelles numinis; numen enim certe inesse huic formae, quae
 2     I|  deplorandum existimo. Natura certe nos finxit sociales, et,
 3     I|     mei plagam. 5 Dignus enim certe meritusque es quîcum remoto,
 4     I|    fallere sensisti. Plus ego certe habui semper quod illacrimarem' (
 5     1|   puer, tute tecum exige. Ego certe ubi primum te ferâ indutam
 6     1|     poni se indignantur. Idem certe fatum cultos aeque ac rudes
 7     1|    vel necessaria vel decora, certe poetica sanctaque, indulserit.
 8     1| hominumque prodidêre. Nostris certe moribus vix id fieri non
 9     1|       hi callidius aut aequis certe rationum momentis a natura
10     2|  ultrices Diras. Non te solam certe proditione laesit." [107]~
11     2|        sed aut deus foret aut certe plus quam homo. Ac reverentius