Liber

1     I|          erat illud antrum) nisi hominem convicisset iuncta venustati
2     I|         meâ sententiâ est exuere hominem. Viderint qui inimicitiis
3     I|     Latronem, inquam, sed eundem hominem, periturum reliqui. O lubricas
4     1|         sanguine oblitum putavit hominem, qui nive ex casu candebat;
5     1|     imprecata sum. De cetero nec hominem esse nec spirare me putavi,
6     2|          Potuerat deus ille, qui hominem e luto finxit, eum sic instruere
7     2| Tantumque abest ut laedere ultro hominem aut pugnis incursare sustineam;
8     2|          COSMO SERVAVISSET; QUOD HOMINEM INDUISSET FOVEA, QUAM IPSI