Caput

 1     1|        uelut aperto Marte saeuiens animi moenia graui quatit ariete,
 2     1|             intus denique in ipsis animi penetralibus hostem ferimus
 3     1|         cognoscis, et non colligis animi morbum, cum ad omnia pietatis
 4     1|          securitas, quae supinitas animi nostri, quem tanti mali
 5     2|          ille labiorum, sed ardens animi uotum tanquam intentissima
 6     2|       lotis manibus, hoc est summa animi puritate tractari diuinas
 7     2|           contigit eniti uitio non animi, sed naturae, certe non
 8     3|            arrogantia, arrogantiam animi caecitas, caecitatem affectuum
 9     3|       consuetudinem infelicissimus animi stupor, quo fit, ut et mali
10     4|       inuidentia hisque consimiles animi morbi, qui ad unum omnes
11     4|        modo uelint, ne quid contra animi iudicium perperam corrupteque
12     5|    eiusmodi motibus tamquam morbis animi uacare uolunt, uixque humaniores
13     5|        Oportet igitur primum omnes animi cognitos habere motus, deinde
14     5|        ueluti paria faciens morbum animi dote quapiam diuersa compenset.
15     5|           eundem modum de reliquis animi leuioribus morbis. Hoc modo
16     5|         mansuescat humana cura, et animi domitoris omnium nulla erit
17     6|           tranquillitas innocentis animi et mentis securitas quasi
18     7|       rigori cuidam genuino, nulle animi dolore, nonnulla fortassis
19   8,3|         cutis, sed enitescit decus animi. At si per cetera eodem
20   8,5|          si totam curam ad tuendam animi ualetudinem conuerteris.
21   8,5|     eruendis mysteriis non oportet animi tui coniecturas sequi, uerum
22   8,5|     sordidum lucrum et inhia bonis animi. Remitte contentionem et
23   8,5|    superstitione magnis et apertis animi uitiis laborare. Capitalior
24   8,5|         caritas, ubi gaudium illud animi? ubi pax erga omnes? ubi
25   8,6|         sit ac iam ueluti cibus in animi substantiam sit traiectum
26   8,6|            qui ferox et impotentis animi ad quamtumuis leuem iniuriam
27   8,6|        quid alienius a magnitudine animi quam uerbulo dimoueri a
28   8,6|        euangelicis aut propheticis animi morbis blandimur, non medemur.
29   8,7|        infantiam et imbecillitatem animi nostri nondum ad ista spiritalia
30   8,7|            odium bonorum, anxietas animi, inquietudo et ille multo
31  8,18|           taeterrimam ac tabem tum animi tutu corporis. Utrumque
32  8,20|       metitur secura tranquillitas animi et beatum illud gaudium
33  8,20|          miserrimus ille cruciatus animi sibi male conscii consequitur.
34   9,1|        florida res sit corporis et animi puritas. Haec nos maxime
35   9,1|            dulcius praestantiusque animi gaudium perdere et in futura
36   9,1|          te facit homo, quam omnes animi tui latebrae perspicuae
37   9,1|         diuino resipiscere, maximo animi dolore, summis laboribus,
38   9,3|      sordidum igitur, quam angusti animi, non uti, sed tantopere
39   9,3|           partitionem praeter unam animi uirtutem reliqua omnia extra
40   9,3|           in te ipsum descendis et animi tui miseram pauperiem consideras?
41   9,3|         quod omnem tranquillitatem animi, qua nihil homini dulcius,
42   9,6|        Contra elationem tumoremque animi.~ ~ ~ ~Non intumesces animo,
43   9,7| cupiditatem.~ ~ ~ ~Cum te uehemens animi dolor ad ultionem exstimulat,
44   9,7|         tam imbecillis proiectique animi quam uindicta laetari. Animosus
45   9,7|      magnopere pertinent. Nam uers animi bona solus deus potest eripere,
46   9,7|           profuit. Illiberalis est animi benefactorum obliuisci,
47   9,7|      habeto, quicquid impetus ille animi dictauerit, etiam si sit
48   9,7|          famam inanem aut puerilem animi uoluptatem spectasse nos,