Caput

 1     1|        uires, artes consternent animo. Succurrit, quam grauera
 2     1|      uici mundum, magno te uult animo esse, non securo.~ ~Ita
 3     2|         nos. Crede mihi, frater animo meo carissime, nulla tam
 4     4|    negotio imperabat, et corpus animo lubens uolensque parebat;
 5     5|        excandescentior, iniciat animo frenum et erit alacrior,
 6     5|       facilius. Tu modo ingenti animo perfectae uitae propositum
 7     7|         Vis et hune discuti? Si animo indulget suo seruitque rigori
 8     7|         committit. Sin ingentem animo percipit dolorem,~ ~quod
 9     7|   indulget suo, facit enim quod animo lubet, non habet, cur sibi
10   8,2|        proposito, toto pectore, animo fidenti atque (ut ita dixerim)
11   8,2|      Aegyptus, ne quando redeas animo ad ollas carnium. Raptim
12   8,2|         partem habet, qui certo animo decreuit fieri Christianus.~ ~ ~ ~
13   8,3|      Nemo ad bonam mentem certo animo contendit, qui non peruenerit.
14   8,4| contigerint, neque discrucieris animo, si uel negata fuerint uel
15   8,4|     tibi pares. Sacerdotium quo animo ambis? Nempe ut tibi uiuas,
16   8,5|      consulendum, ne quid desit animo?~ ~ ~ ~Atque hoc quidem
17   8,5|  mysterio tamquam corpore atque animo constant, ut contempta littera
18   8,5|         sordes non abstergas ab animo? Veneraris diuos, gaudes
19   8,5|     oculis piis collustras, non animo amplecteris? Tam sanctas,
20   8,5|        homunculis non tamen hoc animo institutas, quanto odio
21   8,6|      quae ad salutem pertinent, animo penitus insidere? Quare
22   8,6|      leges quasdam sanctissimas animo insculpant suo. Quicquid
23   8,6|    persuasione penitus inhaesit animo, id quisque moribus exprimit.
24   8,6|        nihil uel altius insidit animo uel haeret tenacius quam
25   8,6|        ipsis usque radicibus ex animo reuellantur atque in eorum
26   8,6|         his igitur uolo te toto animo dissentire et rerum omnium
27   8,6|    superaris? At quanto fortius animo excelso et amplo nullam
28   8,6|      qui possit uincere, qui ex animo bene uelle male uolentibus,
29   8,6|         tuae decreta penitus in animo figere, aude securus ac
30   8,6|     quem fecit deus. Omnibus ex animo bene uelit, bene precetur,
31   8,6|     tracto." Et postea isto cum animo tibi uideris Christianus,
32   8,6|      patiar." Immo tu laesus ex animo remitte noxam cauens, ne
33   8,6|          idque prorsus non alio animo ac uoce, quam si incestum
34   8,6|      praedo. In summa, nisi hoc animo geris magistratum, ut paratus
35  8,10|        uel uehementer auerseris animo statimque in suggerentem
36  8,12|       ab irata Iunone periculis animo creuisse atque induruisse,
37  8,13|                Semper autem hoc animo atque hac spe dimices, quasi
38  8,16|      pedes, sed statim magnoque animo, atque in pugnam redito
39  8,18|     astringimus, non nostro cum animo reputabimus, a quanto opifice
40   9,1|           Quin et illud tuo cum animo reputa, cum libidini cedis,
41   9,5|         capitis exemplum semper animo inhaereat tuo. Quid illo
42   9,6|     animi.~ ~ ~ ~Non intumesces animo, si iuxta tritissimum illud
43   9,7|         quod est uiri proprium) animo temperare non queas.~ ~Quanto
44   9,7|   semelque hoc decretum penitus animo insculpas tuo, ne quid unquam
45   9,7|       temperantiae, ne te totum animo permittas. Prorsum non irasci
46   9,7|   frater et amice semper quidem animo dilecte meo, at nunc multo