Caput

 1     1|        uitiis pacem iniit, cura deo in baptismate percussum
 2     1|    quibus solis nihil conuertit deo (quid enim conueniat luci
 3     1|      mortua est anima relicta a deo. Neque ullum corporeum cadauer
 4     2|     quidem potior, ut quae cura deo sermones misceat, at scientia
 5     2| diuinitus est inspirata atque a deo auctore profecta. Quod minutum,
 6     2|      non carnalia, sed potentia deo ad destructionem munitionum,
 7     3|         At horrendum profecto a deo irrideri. Ego quoque, inquit
 8     3|      diabolica est sapientia ac deo inimica, cuius finis interitus,
 9     3|   ardentissimis uotis oportet a deo postulare et iuxta sapientem
10     4|       praeteruolare et unum cum deo fieri. Si tibi corpus additum
11     6| tyrannis. Sara imminuta auctore deo creuit Abraham, iamque illa
12     6|       simul et in carne esse et deo uolunt placere, et dum utrumque
13     6|        emortuus est contingente deo, ut dextro pedi potissimum,
14     7|        hoc est spiritu suo. Hac deo conglutinamur unumque cum
15     7|        tu interim preculis tuis deo obmurmuras fratris egestatem
16   8,2|         seruire. Nulla societas deo cum Belial. Non fert eos,
17   8,2|         orbe condito, quicumque deo placuerunt. Haec est profecto
18   8,2|    mundo nihil ad te, si uiuere deo nihil ad te. Consepeliri
19   8,4|         unam stultitiam placuit deo saluos facere credentes.
20   8,4|        ad Christum referatur, a deo Christiana non est, ut non
21   8,4|          De moriendo ac uiuendo deo in manum dent dicantque
22   8,5|        deformitas, qua uicissim deo placet ac diabolo, similis
23   8,5|    sapientia carnis inimica est deo; legi enim dei non est subiecta,
24   8,5|        Qui autem in carne sunt, deo placere non possunt. Quid
25   8,5|        carnis, quae inimica est deo, in eos detorquent, qui
26   8,5|         opera nostra grata esse deo, quatenus ad caritatem referuntur
27   8,5|      iustitiae et appropinquare deo uolunt. Quare ieiunauimus,
28   8,5|     Dauid: Sacrificium, inquit, deo spiritus contribulatus.
29   8,6|         unum spiritum fieri cum deo. Sint alii regum filii,
30   8,6|         non esse pudendum, quod deo displicet.~ ~ ~ ~Prudentiam
31   8,6|    tamen fuerat suppeditandum a deo, et in futuram uitam nihil
32   8,6|           non sibi tribuat, sed deo auctori ferat acceptum,
33   8,6|      singulis fit, Christo fit, deo fit, quicquid unicuilibet
34   8,6|   uirili quisque quod accepit a deo in commune conferat, ut
35   8,6|      princeps: Omnis potestas a deo; protinus surgunt cristae.
36   8,6|      Quod ille prouentu feturae deo rem illius fortunante ditatus
37   8,6| existimat, sed per hanc placuit deo saluos facere credentes.
38   8,8|         displicere, quasi ob id deo tuo uel curae uel cordi
39   9,1|       coram angelo tibi proximo deo totoque caelitum choro spectante
40   9,1|     corpus, eundem spiritum cum deo fieri et unum corpus fieri
41   9,3|      Christo. Nec idem potes et deo seruire et mammonae.~ ~ ~ ~
42   9,5|         non ab hominibus, sed a deo collaudari. Etenim quem
43   9,6|         quod non~ ~aliud uitium deo inuisius est et apud homines
44   9,7|     post offensam reconcilieris deo, quam si tu offensus reconciliere
45   9,7|   permittas. Prorsum non irasci deo simillimum est eoque pulcherrimum.