Caput

 1     3|           nostram pertinent, non ita multo plus pecude sapere? Paulus
 2     4|             duabus tribusue partibus multo diuersissimis compactum,
 3     6|              futurum hostis assultum multo quam fuerat munitior. Deinde
 4   8,5|        fuerit diligenter meditata et multo ante per rerum corporalium
 5   8,5|             Terret te mors corporis, multo~ ~magis formidanda mors
 6   8,5|          Cicuta uenenum corporis, at multo praesentius uenenum animae,
 7   8,5|      quaesieris, non uideo, quid ita multo magis operae pretium sis
 8   8,5|           caro nonnihil prodest, sed multo amplius spiritus. Nunc ipsa
 9   8,5|    deformatam aut fucatam coloribus, multo religiosius honoranda mentis
10   8,5|          reliquias, et his neglectis multo quaeris alieniora? Attonitus
11   8,5|  comessationes et his similia. Neque multo post: Si spiritu uiuimus,
12   8,5|         pudet dicere) quam de nihilo multo haec omnia facis acerbius?
13   8,5|           est in Christo Iesu. Neque multo inferius : Ita et nos cum
14   8,5|            tribuitur oculis hominum, multo magis adhibe, quod requirunt
15   8,5|           nix. Silentium agis foris, multo magis cura, ut uacet mens
16   8,6|             conetur applicare? Nonne multo absurdius, si quis non hominum
17   8,6|    confessionum suarum testatur, iam multo priusquam Christum indueret,
18   8,6|               quin ipse prius uulnus multo atrocius acceperis. Non
19   8,6|               Et haec quidem hominum multo maxima turba est. Verum
20   8,6|           estis mihi necessarii. Sed multo magis quae uidentur membra
21   8,7|            animi, inquietudo et ille multo miserrimus consciae mentis
22  8,15|             Consequitur autem uictum multo tum grauior tum diuturnior
23   9,1| breuissimoque pruritu et in hac uita multo dulcius praestantiusque
24   9,7|              ipse delinquenti. Porro multo praesentius remedium fuerit,
25   9,7|              tanto diligentius temet multo ante praemunito semelque
26   9,7|              affectus, at paulo post multo alia mente fuero. Cur ego
27   9,7|            hominum et maxime Christi multo ante est praemuniendus animus.~ ~ ~ ~
28   9,7|        uoluptatem spectasse nos, sed multo ante fuisse praemeditatos,
29   9,7|           animo dilecte meo, at nunc multo quam antehac tum carior