Caput

 1     2|        diligentius admoneo, quod re ipsa cognitum habeam errorem
 2     2|       summam pietatem hac una in re sitam, si quamplurimum psalmorum
 3     7|      capax. Ea uelut in factiosa re publica non potest non alterutri
 4   8,2|         blandimur? Quid tanta in re nobis ipsis imponimus? Hic
 5   8,3|          bis fiat miser, et quod re sperata frustratus est,
 6   8,5|         quodam condiatur, qua in re praecelluerunt ueteres,
 7   8,5|       numerare solent, atque hac re tanquam maxima freti, quasi
 8   8,5|    salutem, et in ulla praeterea re corporeai audebimus perfectam
 9   8,5|     neque sine graui causa, quod re ipsa compertum habeam hunc
10   8,5|       simultatibus inuictos, pro re quauis nihili depugnare
11   8,5|          intendere, uidelicet in re seria et acri reprehensione
12   8,5|         carne legis manere et in re nihili confidere, id uero
13   8,6|         genus et uirtus nisi cum re uilior alga est.~ ~Quis
14   8,6|  adductis superciliis tamquam de re uehementer ardua disserentes
15   8,6| discrimina referam, nugatoria in re dissimilis dissimili est
16  8,10|        admonuimus. Qua quidem in re non mediocriter profuerit
17  8,14|          fuit contemptui. Qua in re non paucos mortalium misere
18  8,18|        ipsos consultamus, in hac re omnium maxima priusquam
19  8,20|         damnatorum? Atque hac de re qui dubitat, ne homo quidem
20   9,1|       olim fuerint impudici. Qua re quid esse potest exsecrabilius
21   9,1|     rediturum temere polluas. Ne re foedissima perdas annos
22   9,3|    eripitur, ne macerare tanquam re magna spoliatus, immo gaude
23   9,5|       enim promeretur honorem ea re, qua non meretur laudari.
24   9,7|     neque in cultu neque in ulla re uisibili constituas, sed
25   9,7|        inflammari. Sed hac tanta re pauculos dies intermissa