Caput

 1     1|        non incalescit generosae~ ~mentis uiuida uirtus tam felicis
 2     2|       sunt) esse puta, de diuinae mentis adyto profecta. Afflari
 3     2|         eorum imbecillitatem, qui mentis inopia (quod unum possunt)
 4     3|      quisquam ad plenum norit, et mentis habitum cognoscet quilibet?
 5     6|    interiorem hominem, modo legem mentis uocat. Quod illi affectum,
 6     6|     membris meis repugnantem legi mentis meae et captiuantem me in
 7     6| tranquillitas innocentis animi et mentis securitas quasi iuge consiuium.
 8     7|          conditor optimus de suae mentis archetypo aeternam illam
 9   8,0|          uincenda caro, ne contra mentis iudicium dulcia pro salutaribus
10   8,1|          infelicem illum consciae mentis cruciatum aeternos quoque
11   8,4|    mammona iniquitatis. Sin bonae mentis times dispendium, contemne
12   8,5|       quantum illud gaudium purae mentis, cui diuinum lumen irradiat.
13   8,5|          cura resarcienda iactura mentis. Prospicis in senectam,
14   8,5|       multo religiosius honoranda mentis illius imago, quae spiritus~ ~
15   8,5|   oratione cuiusque relucet imago mentis, praesertim in Christo,
16   8,6|  pretiosam illam margaritam bonae mentis uel regum omnium uel corporis
17   8,6|          uerbulo dimoueri a statu mentis et adeo alienam stultitiam
18   8,7|         multo miserrimus consciae mentis cruciatus, quem etiamsi
19  8,15|       uictoriae et tranquillitate mentis, quae consequitur strenue
20  8,18|          affectu statim ob oculos mentis reuocent, quam foeda, quam
21  8,20|        beatum illud gaudium purae mentis, quod quisquis semel degustarit,
22  8,20|   scripsere poetae, quam perpetua mentis anxietas, quae peccandi
23   9,1|           Ingenii uigorem tollit, mentis aciem hebetat et quasi pecuinam
24   9,7|        tametsi leuiora, ne dolori mentis obsequare, si commode collectis
25   9,7|           quaedam decreta in albo mentis nostrae dsscribenda sunt