Caput

 1     1|           a duce principe deficit homo.~ ~Tu cur ludibrio habes
 2     1|     prohibitus, cum tua causa sit homo? Cuius etiam uocabulum prae
 3     3|          sibi sat esset notus. Si homo tam spiritalis, qui omnia
 4     4|       interiore.~ ~ ~ ~Est igitur homo prodigiosum quoddam animal
 5     4|        hac superne diuinum animal homo plane in pecudem desinat.
 6     5|       temperes, quae praescripsit homo medicus, et ut omnem uitam
 7     6|     Corinthiis: Factus est primus homo in animam uiuentem, nouissimus
 8     6|     deinde quod spiritale. Primus homo de terra terrenus; secundus
 9     6|          terra terrenus; secundus homo de caelo caelestis. At ut
10     6|    exclamabat Paulus: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore
11     6|     praemortuus est ille terrenus homo, ut nullum negotium exhibeat
12     7|           deus, cum tu non audias homo hominem? Accipe et illud :
13   8,5|         eum. Quis est autem uetus homo? Nempe Adam ille de terra
14   8,5|           temporarium. Quis nouus homo? Nempe de caelo caelestis.
15   8,5|           Si niuea tunica uelatur homo exterior, sint et interioris
16   8,6|      usque adeo frena negarat, ut homo adolescens una muliercula
17   8,6|     omnium una uoce dicetur ac ne homo quidem iudicabitur.~ ~Sic
18   8,6|         Si perdideris, quod fecit homo, restitueris, quod fecit
19   8,6|        loquentes audimus : "Frugi homo est, catus, cordatus, consultus,
20   8,6|         se fecit, sed ut seruetur homo, quem fecit deus. Omnibus
21   8,6|       uideris Christianus, qui ne homo quidem sis? Audis in coetu
22   8,6| conuerterit, multa ubique uidebit homo uere spiritalis quae rideat,
23  8,20|         hac de re qui dubitat, ne homo quidem est, ne dum Christianus.~ ~
24   9,1|  conspexeris, quod coram te facit homo, quam omnes animi tui latebrae
25   9,7|           leue enim est, quicquid homo peccat in hominem), ut tibi