Caput

 1     3|         fortissimis assertoribus uirtutis, stultitia uocatur, in nostris
 2     5|     uirtutem uiam, sed uberiorem uirtutis materiam oblatam esse. Quod
 3     5|      cauendum, ne naturae uitium uirtutis nomine palliemus tristitiam
 4     5|    Hesiodium: arduam initio esse uirtutis uiam, uerum ubi ad cacumen
 5     6|     fictili, ut sublimitas esset uirtutis dei, et non ex ipso. Quod
 6     6|         uerum etiam ad custodiam uirtutis necessarias. Postremo reliquis
 7     6|          mihi.~ ~ ~ ~Quod auteur uirtutis suae praemium tulerit fortissimus
 8     7|          diligis amicum. Non tam uirtutis est ista facere quam sceleratum
 9     7|  libidine, sed uincere libidinem uirtutis est. Alius gaudet ieiunare,
10   8,0|    adiuuabitur? Est autem omnino uirtutis ars quaedam et disciplina,
11   8,0|          tum materiam segetemque uirtutis. Ea sunt caecitas, caro
12   8,0| fulcienda infirmitas, ne turpius uirtutis uiam deseramus quam fueramus
13   8,3|              Verum ne te illud a uirtutis uia deterreat, quod aspera
14   8,3|       cum hac uita comporte uiam uirtutis, quae statim desinit esse
15   8,4|    cogitans datam tibi diuinitus uirtutis exercendae materiam, sed
16   8,6|        puta, cum mens accessione uirtutis facta est melior. Nihil
17   8,6|      mores hominum notarent, non uirtutis professionem contemnerent.
18   8,6|   quamquam imitandum non est, ad uirtutis tamen studium possit accendere.
19   8,7|        suadet Fabius, idem et in uirtutis facere disciplina, ut statim
20  8,12|         tibi arripias occasionem uirtutis. Et quemadmodum eleganter
21  8,16|        et lapsus ignominiam noua uirtutis alacritate sarcire. Facilius
22   9,3|        Verus honor non opum, sed uirtutis est praemium. Cedit tibi,
23   9,3|    opibus te spolient. Odit enim uirtutis indolem, odit honestas artes,