Caput

 1     1|         difficultatibus exanimatus animum simul cum armis abicias.~ ~ ~ ~
 2     2|            ac generosum exsuxeris, animum tuum ad communem quidem
 3     5|       obtigit, ne protinus abicias animum, immo tanto acrius enitere
 4   8,5|        natura abhorret, adiciendum animum ad ea (modo honesta sint),
 5   8,5|   perspicuum, et non miraris totum animum Pauli per litteras pellucentem?
 6   8,5|            obtrectatricis uenenum, animum tumidum, ceruicem praefractam,
 7   8,6|  gladiatoribus omnibus commune. At animum qui possit uincere, qui
 8   8,6|    affluentibus quam non adiecerit animum, uel hoc argumento sit,
 9   8,8|         quod pateris, quid est cur animum deicias? Magis enitere,
10   8,9|            itidem tu quoque semper animum uigilantem ac circumspectum
11  8,10|          quibus aliquando senseris animum tuum uehementer commoueri.~ ~ ~ ~
12  8,14|      detestetur necesse est. Cuius animum semel uera caritas occupauit,
13  8,17|            deiecerit. Cum incessit animum inuidiae malum, memento,
14   9,1|            foeda libido stimulabit animum tuum, his armis protinus
15   9,1| momentaneae titillationem simul et animum et corpus indignis modis
16   9,1|     mortiferis illecebris coerceas animum et ad summi boni summique
17   9,2|         otium ignauum fugeris, sed animum caelestium rerum meditatione
18   9,4|           defuerint, abunde explet animum hominis, qui capacior est,
19   9,4|            Hac nocte repetunt a te animum tuam, et haec quae congregasti,
20   9,5|        incantamentis suis tentabit animum tuum ambitio, his remediis
21   9,6|            attulit stultitia, quod animum uehementer mordeat, id ante
22   9,7|        ratione, assuetudine durare animum, ut omnino non commoueare.