Caput

 1     1|      patientera, nihil commouetur animus, modo tua res sit incolumis.
 2     2|          cura sit, ne inermis sit animus. Armamus corpusculum hoc,
 3     5|          meditationem, hoc est ut animus quantum potest abducat sese
 4     5| uehementer imperauit sibi humanus animus, quod non effecerit. Magna
 5     6|          perturbationibus aestuat animus, tu modis omnibus preme,
 6   8,3|           corpus, sed saginatur~ ~animus. Macrescit nitor cutis,
 7   8,5|          corpus, quid refert, dum animus manet inquinatus? Sale contacta
 8   8,5|       quid tum, si insulsus manet animus? Unctum est corpus, at inunctus
 9   8,5|           est corpus, at inunctus animus. Sin consepultus es Christo
10   8,5|              Si deus, inquit, est animus, nobis ut carmina dicunt,
11   8,5|          si mundanam uestem gerit animus? Si niuea tunica uelatur
12   8,5|        auarus es, iam moechus est animus. Psallis lingua corporea,
13   8,5|        intus ausculta, quid dicat animus. Ore benedicis, et corde
14   8,6|         curae habitam. Ea est, ut animus ad Christum anhelantis a
15   8,6|        etsi coguntur ferre aures, animus certe non agnoscat, sed
16  8,16|           paucis accidere, quibus animus natura est imbecillior et
17   9,1|         barba? Ubi generosus ille animus rebus pulcherrimis natus?~ ~
18   9,1|        generosior deoque similior animus, tanto hac contumelia indignior.
19   9,6|         deploratius. Si turgescit animus, quod se tibi submittit
20   9,7|      multo ante est praemuniendus animus.~ ~ ~ ~Haec omnia tametsi