Caput

 1     2| adolescentulos, quos ad Christianos mores instituit, et ad Musas reuocat
 2     2|     gentilium litteris gentilium et mores haurires. Alioqui permulta
 3     6|          puerum adhuc Isaac ad suos mores pelliciat. Iam senuerat
 4   8,5|           uel (quod est utilius) ad mores et ad illi respondentem
 5   8,5|             illa multa insunt, quae mores communes emendent, in hac
 6   8,5|        templis egressi ad pristinos mores redeunt.~ ~Quod carnem pietatis
 7   8,5|             similis mortuo tibi, si mores fuerunt dissimiles uiuo.
 8   8,5|             de iis monachis, quorum mores et mundus detestatur, sed
 9   8,5|         umbra corpus. Malo te semel mores tuos uitiosos intus ac uere
10   8,6|      absurdius, si quis non hominum mores ad Christum, sed Christum
11   8,6|            et confer horum temporum mores. Quando uera probitas despectior?
12   8,6|        ducit, quicquid in aulicorum mores abiit. Cui non extremum
13   8,6|        demiror, unde istae uoces in mores Christianorum peruenerint.
14   8,6|      decorabunt nobilitatem generis mores Christo digni. Si doctus
15   8,6|           ferendi erant, quippe qui mores hominum notarent, non uirtutis
16   8,6|     concilient plebeis maiores, sed mores emereantur popularibus meliores.
17   8,6|            integritas, seueritas ac mores ab omnibus populi uitiis
18   8,6|          ait Paulus, et ad temporum mores scripturam diuinam trahentes,
19   8,6|      trahentes, cum magis conuertie mores ad scripturarum regulam