Caput

 1   8,3|         ita nec irridet.~ ~ ~ ~Cogita et illud, cura a mundo fugis
 2   8,5|   terris infundit, tu protinus cogita, quae sit illa uoluptas
 3   8,5|      ac taetra uidetur: animam cogita diuino lumine destitutam
 4   8,5|       decora species corporis. Cogita, quam honesta res sit species
 5   8,6|     quid tu possis. Tantum hoc cogita:~ ~Frater est in domino,
 6  8,16|     fugiens et denuo pugnabit. Cogita Dauid prophetam, regem Salomonem,
 7  8,17|   ludibrio ac contemptui esse, cogita o membrum infimum, quantus
 8  8,19|   recte pensiculatis ita tecum cogita: "Egone oblitus originis
 9  8,21| uicesimusprimus.~ ~ ~ ~Ad haec cogita, quam aerumnosa, quam fugax
10  8,22|      peccati puteum descendas, cogita non perinde facilem esse
11   9,1|   memento occurrere: In primis cogita, quam immunda, quam spurca,
12   9,1|        ama, nec minus ualebis. Cogita, quam honesta, quam amoena,
13   9,1|        alieno periculo caution Cogita, quam dulciter uixerint,
14   9,1| auocare queant. Sacerdos~ ~es, cogita te totum diuinis rebus consecratum
15   9,1|        grauius. Si coniugatus, cogita, quam honesta res sit thorus
16   9,3|       uel paratur uel serueur. Cogita, quanto melioribus opibus
17   9,5|      honoribus~ ~indignissimi. Cogita, quam beata tranquillitas
18   9,6|       tibi submittit homuncio, cogita, quanto maior quantoque
19   9,7|        est nonnulla. Sic tecum cogita: Nunc quidem ita sum affectus,