Caput

 1     2|         istuc ipsum audent. Sed uti diuina scriptura non multum
 2     3|         qui nobis in se renatis uti factus est redemptio atque
 3     4|        peccent per errorem, tum uti quae recta sunt, ea modo
 4     5|        natura additos opinentur uti quaedam ad uirtutem incitabula
 5   8,2|    mundanus sum; non possum non uti mundo." Alius cogitat: "
 6   8,4|  consistere quibusque conueniat uti, non frui. Verum quae media
 7   8,4|        Oras diuitias, et nescis uti diuitiis. Nonne tuam ipsius
 8   8,5|      quae natura propensior es, uti ne coniugio te impedias,
 9   8,5|      opibus congestis inhiantem uti non audere, si Sisyphi saxum
10   8,5|   Paulus non te uetat elementis uti, sed seruire non uult elementis
11   8,6| seruasse poetae fabulantur, sed uti partis frueretur, et tamen
12   8,6|         Christianismi paradoxa, uti ne quis Christianus se sibi
13   8,6|       Insequeris praedones, non uti suum recipiat qui spoliatus
14   9,1|   alterum e duobus futurum, aut uti semel gustata uoluptas sic
15   9,3|         quam angusti animi, non uti, sed tantopere demirari
16   9,3|        opibus consumit, qui eas uti praeclarum quiddam et expetendum
17   9,5|     misericordia. Qui uero sese uti spectatum erigit, is sibi
18   9,7|     Precor auteur Iesum istius, uti spero, propositi parentem,