Caput

 1     1|     suprema felicitas est.~ ~Quin hanc gloriam uel uitae dispendio
 2     1|   sapit, quid adhuc dubitas, quin animae tuae palatum~ ~morbo
 3     1|   omne corpus, nemo dubitat, quin emigrarit anima. Tu cum
 4     2|    apiculus interiturus est, quin omnia fiant. Ut mentiantur,
 5     3|   huius mundi?~ ~Nec dubito, quin iam nunc odiose tibi obstrepant
 6     5| potest, corrumpi non potest, quin reclamet, quin reuocet.
 7     5|   non potest, quin reclamet, quin reuocet. Cui si reliqua
 8     5|   nullos esse tam uiolentos, quin a ratione uel compesci uel
 9   8,2|       Vitium uitio inuitari? Quin hodie potius facis, quod
10   8,6| potes mihi uulnus infligere, quin ipse prius uulnus multo
11   8,6|     me tibi faciunt inuisum? Quin potius pueriles istas nugas
12   9,1|    angelorum conspectibus.~ ~Quin et illud tuo cum animo reputa,
13   9,3|  illi tuas mirantur, non te. Quin tu in te ipsum descendis
14   9,3|     precatur. Nemo tam amat, quin mortuum malit quam uiuum.
15   9,3| tantum afferre commoditatis, quin nimio plus incommodorum
16   9,7|  atrae bilis addidit natura, quin saltem hactenus sibi possis
17   9,7|    omnia tametsi non dubitem quin affatim tibi suppeditatura