Caput

 1     2|    Aegypto profugus nescio an satis tuto te tam longo tamque
 2     2|        illud considera. Antea satis erat Israel hostem effugere,
 3     3|  tantam arroget, ut ipsi sibi satis sit cognitus. Corpus suum
 4     3| copiae neque hostium cohortes satis habeantur cognitae. At homini
 5     7|     Erant haec uel nimio plus satis, uerum, ut fias tibi paulo
 6   8,2|     certus Christum unum tibi satis futurum pro omnibus. Aude
 7   8,5| dicere: non prodest quicquam; satis fuerat futurum: caro nonnihil
 8   8,6|   fortiter potest contemnere. Satis prospectum est ei, cui nihil
 9   8,6|       obuersetur ob oculos et satis sit: Caro mea est, frater
10   8,6| negligens. Unus Christus tibi satis sit, unicus auctor et recte
11  8,12|     Cum pugnas cum hoste, non satis sit tibi, si ictum illius
12  8,18|     atque etiam delibera, num satis consultum sit ob fucatam,
13   9,1|     tu mihi idoneus." Lusisti satis, edisti satis atque bibisti.
14   9,1|         Lusisti satis, edisti satis atque bibisti. Tempus abire
15   9,3|  metiris. Piis autem et illud satis est, quod naturae parum
16   9,7|       Tantum uolui, quod tibi satis fore credebam, rationem