Caput

 1     0|       nimisquam libens parui uel homini tam amico uel tam pia postulanti.
 2     1|    debacchantem, caue putes isti homini uiuam esse animam. lacet
 3     2|  praestant Paulo, id est pusillo homini, arma lucis, qui se etiam
 4     3|     satis habeantur cognitae. At homini non cum homine, uerum secum
 5     4|         est affectus, ut quaeque homini uel morigera est uel obstrepera,
 6     6| consensus an per omnia perfectus homini contingat in hac uita, haud
 7     6|         diuinae gratiae adicitur homini, qua sit ad futurum hostis
 8   8,4|     ulcisci iniuriam, male uelle homini. Haec semper aspernanda
 9   8,6|     corpus, adimet uitam? Si pio homini id facit, beneficium pro
10   8,7|     modis omnibus fugiendam esse homini censuerunt adeo, ut nonnulli
11  8,17|          recolunt, ut ei tamquam homini iusto et indigna patienti
12   9,3| tranquillitatem animi, qua nihil homini dulcius, mille curis dilaniant.
13   9,5|         Unicum autem honorera et homini Christiano expetendum esse
14   9,7|   partitionem consideres hominem homini non posse nocere, si nolit,
15   9,7|      irasci? Irascere uitio, non homini. Sed quo natura propensior
16   9,7|         uehementer sit indecorum homini ab ira superari, fac sanus