Caput

 1     5|      est unica ad beatitudinem uia, primum, ut te noris. Deinde,
 2   8,0|     Caro domanda, ne a cognita uia seducat in deuia. Infirmitas
 3   8,2|        aut sine exceptione hac uia grassandum ad salutem,~ ~
 4   8,3|   Verum ne te illud a uirtutis uia deterreat, quod aspera uideatur
 5   8,3|       profecto uidebis Christi uia, praeterquam quod sola ducit
 6   8,3|        si te deprehenderint in uia Christi. Sin minus, cum
 7   8,3|     laboriosior esset pietatis uia quam mundi, tamen hic laboris
 8   8,3|   confessio : Lassati sumus in uia iniquitatis et perditionis,
 9   8,4|       alia tamen alia propiore uia conducit. Ab hoc fine mediorum
10   8,4|         nec aberrabis usquam a uia neque rem ullam in uita
11   8,5|      culpas credis. Tota erras uia. Intus acceptum est uulnus,
12   8,6|     regnum caelorum. Arcta est uia uirtutum et a perpaucis
13   8,7| compendiariaque ad felicitatem uia est, si semel totam menteur
14  8,18|        iis, qui mediocriter in uia uitae processerunt, tamen