Caput

 1     1|      sua uita eripitur, deus. Naturae est interire corpus, quod
 2     2|    eniti uitio non animi, sed naturae, certe non obstrepat lis,
 3     5| morbis. Hoc modo cauendum, ne naturae uitium uirtutis nomine palliemus
 4     7|    Spiritum uero, qua diuinae naturae similitudinem exprimimus,
 5     7|      facias Christianus, quod naturae instinctu faciunt et gentes,
 6     7|       faciunt et pecora? Quod naturae est, non imputatur ad meritum.
 7     7|     pietatem putant, quod est naturae. lmponunt incautis affectus
 8     7|    agit. Plerique propensione naturae atque ingenii proprietate
 9   8,1|   consentaneae sunt aequitati naturae, quae sic inter se constant,
10   8,6|    esse, quicquid necessitati naturae supersit et quod ad morbum
11   9,3|       necessitatem non usibus naturae, sed cupiditatis terminis
12   9,3|      et illud satis est, quod naturae parum est. Quamquam equidem
13   9,7|       quae cognoueris te siue naturae siue consuetudinis uitio