Caput

 1     1|    Principio etiam atque etiam memineris oportet nil aliud esse uitam
 2     2|       Vergilianaque poesis, si memineris eam totam esse allegoricam.
 3     2|      interim etiam atque etiam memineris non oportere nisi lotis
 4   8,5|      non assequeris mysterium, memineris tamen subesse, quod quidem
 5   8,6| profuit.~ ~Nihil horum, tantum memineris, quo merito tibi quae praestiterit
 6   8,6|        creditum est. Diues es, memineris dispensatorem esse te, non
 7   8,6|      Publicam personam esse te memineris nec oportere nisi de publico
 8  8,11|     imbecillitatem, sed tantum memineris te in Christo omnia posse,
 9   9,6|        ad te solum referas. Si memineris, quantis in sordibus conceptus~ ~
10   9,6|      si honestum, ingratitudo. Memineris nullum aliud esse certius
11   9,7|        ad ultionem exstimulat, memineris nihil esse minus iram, quam
12   9,7|       etiam si sit honestum.~ ~Memineris inter phreneticum et ira
13   9,7|       eatenus resipisce, ut te memineris sanum non esse. Hoc meminisse