Caput

 1     2|  nostris monitis nihil sit opus futurum.~ ~ ~ ~Sed quoniam tu ita
 2     6|     adicitur homini, qua sit ad futurum hostis assultum multo quam
 3   8,2|        Christum unum tibi satis futurum pro omnibus. Aude modo te
 4   8,5|  prodest quicquam; satis fuerat futurum: caro nonnihil prodest,
 5   8,5|         spiritalem, non Iudaeum futurum? Quippe qui propter traditiunculas
 6   8,6|  commodis praeferentis ac plane futurum erat, ut actorem cum tota
 7   8,6|        bono malum. "Quid igitur futurum~ ~ est", inquis, "si procacitatem
 8   8,6|       Quod ulli mortalium turpe futurum erat, id ne tibi quidem
 9   8,8|     potius gratias age, quod ut futurum haeredem erudit, ut carissimum
10   8,9|  uigilantem ac circumspectum ad futurum hostis assultum habeas.
11   9,1|         cedis, alterum e duobus futurum, aut uti semel gustata uoluptas
12   9,5| iudicium supremi iudicis in eos futurum sit, qui hic sese in honoribus