Parte, Capitolo, Capoverso

 1     7,     2, 4, p.   133  |         Boss. cum Glossa in cap. Admonere 33. q. 4. et cum Surdo illum
 2     7,     4, 55, p.   154 |        hoc debet Praelatus saepe admonere parochos, ut parvulis frangant
 3    10,     3, 7, p.   202  |   iustitia consilium dans partem admonere, ut caveat sibi a damno1.~
 4    16,     6, 106, p.   420|          4. Confessarius tenetur admonere poenitentem. Sed ut admonitiones
 5    16,     6, 107, p.   420| confessarius tenetur poenitentem admonere de aliqua ignorantia culpabili,
 6    16,     6, 108, p.   420|        confessarius eum teneatur admonere de veritate, etiamsi ex
 7    16,     6, 115, p.   424|           quia tunc confessarius admonere tenetur poenitentem, licet
 8    16,     6, 120, p.   428|      gravi incommodo poenitentem admonere: quia talis admonito est
 9    16,     6, 121, p.   429|          tamen ab eo petita) eum admonere alias admonitionem omittendo
10    16,     6, 122, p.   429|         sed tantum omisisset eum admonere, tunc si inculpabiliter
11    16,     6, 122, p.   429|      culpa gravi, tunc tenebitur admonere cum maiori incommodo. Sed
12    16,     6, 123, p.   430|          poenitentis, possit eum admonere de errore in confessione
13    16,     6, 123, p.   430|          bene posset poenitentem admonere, siquidem tunc nulla evenit
14    16,     8         440   |    poenitentis; et an liceat eum admonere intra confessionem, quin
15    16,     8, 151, p.   442|           An cum licentia possit admonere complicem; negant Tamb.
16    18,     1, 26, p.   480 |      debet pars innocens alteram admonere; et tunc si illa non quiescit
17    18,     2, 56, p.   494 |         deferat, tenetur sponsos admonere (si admonitio est profutura)
18 Ultim,  Unic, 18, p.   640 |  induxerit. Quocirca debet rudes admonere, superstitiones numquam