Parte, Capitolo, Capoverso

 1     7,     4, 34, p.   145 |         praeceptum3: et debet eos monere, qui si non resipuerint,
 2    16,     6, 107, p.   420|    tenetur (quantum opus est) eos monere et corrigere, eos praesertim
 3    16,     6, 112, p.   423|  quaeritur an confessarius debeat monere poenitentem de nullitate,
 4    16,     8, 155, p.   446|         124. nunquam licitum esse monere poenitentem, non petita
 5    16,     8, 155, p.   446|          tamen intra confessionem monere de omnibus defectibus commissis,
 6    16,     8, 158, p.   447|   Communionem poenitenti, aut eum monere, postquam ei denegata fuit
 7    16,     8, 158, p.   448|          aut instruere, aut alios monere in generali, ab aliquo damno
 8    18,     2, 46, p.   490 |        etc., ex charitate alterum monere ut desistat; at si desistere
 9 Ultim,  Unic, 24, p.   643 |           habent, non expedit eos monere de adulterii malitia, cum
10 Ultim,  Unic, 33, p.   646 | necessitate? 6. An curaverit suos monere infirmos, ut tempore debito
11 Ultim,  Unic, 33, p.   647 |      conscientiae, qui non solent monere infirmos ad confitendum,
12 Ultim,  Unic, 33, p.   647 |          medici illi qui omittunt monere infirmos de confessione,
13 Ultim,  Unic, 33, p.   647 |      praecipue eum interrogare et monere, non obiter, sed cum calore,