Parte, Capitolo, Capoverso

1     1,     3, 57, p.    22|       illas, quas ei lex aeterna permitteret, necessarium non fuisset,
2     3,     2, 50, p.    68|       quis diceret, si Deus mihi permitteret, vellem equum Titii mihi
3    13,     1, 6, p.   278 |           quod si quis Praelatus permitteret sine praecisa necessitate
4    15,     3, 21, p.   339|        Secus autem, si tussis ne permitteret quidem particulam traiicere4.
5    18,     2, 29, p.   482|       haberet pro certo, numquam permitteret sponsos relinqui in periuclo,
6    19,     2, 46, p.   546| incurreret excommunicaitonem qui permitteret Monialem egredi, aut ei