Parte, Capitolo, Capoverso
1 3, 2, 58, p. 71 | probabilis; unde dico teneri poenitentem ad explicandum, si potest,
2 10, 3, 18, p. 205 | restitutionem confessarius, qui poenitentem non obligat ad restituendum,
3 15, 3, 56, p. 352 | tamen dd. docent teneri poenitentem sub veniali abstinere ea
4 16, 3, 38, p. 387 | reconciliationis est causa, si forte poenitentem finiendae vitae periculum
5 16, 3, 39, p. 387 | confessarius potest absolvere poenitentem infectum, audito uno tantum
6 16, 3, 40, p. 388 | Insuper auctores excusant poenitentem, si iudicaret illum confessarium
7 16, 3, 41, p. 389 | poterit ille tunc obligare poenitentem in generali, ut revelet
8 16, 4, 50, p. 393 | minuendam poenitentiam iudicare poenitentem ita melius erga poenitentiam
9 16, 4, 54, p. 396 | Salesius4, non esse gravandum poenitentem multis rebus, ne confundatur
10 16, 4, 55, p. 396 | docent dd. teneri sub gravi poenitentem eam acceptare cum illa est
11 16, 4, 55, p. 396 | Caiet. etc. qui dicebant poenitentem posse poenitentiam recusare,
12 16, 4, 56, p. 397 | poenitentiam gravem, ut liberet poenitentem a periculo mortalis; et
13 16, 4, 61, p. 398 | dicat Diana cum paucioribus) poenitentem non posse ex se poenitentiam
14 16, 4, 61, p. 398 | Holzm. Spor., etc., dicendo poenitentem debere tunc iterum confessionem
15 16, 6, 101, p. 417| formet iudicium. III. Ut poenitentem instruat de iis quae scienda
16 16, 6, 102, p. 417| confessarius cognoverit poenitentem non satis diligenter conscientiam
17 16, 6, 103, p. 418| de numero, interrogando poenitentem, quoties circiter peccaverit
18 16, 6, 105, p. 419| Confessarius tenetur instruere poenitentem cum observat, aut prudenter
19 16, 6, 105, p. 419| promittant, quoa se instruere poenitentem circa obligationem compensandi
20 16, 6, 105, p. 419| desides, qui ubi cognoscunt poenitentem non esse satis dispositum,
21 16, 6, 105, p. 420| ad reddendum dispositum poenitentem pro tempore, quo rediturus
22 16, 6, 106, p. 420| Confessarius tenetur admonere poenitentem. Sed ut admonitiones convenientes
23 16, 6, 106, p. 420| nihil amplius: si vident poenitentem dispositum, eum absolvunt;
24 16, 6, 107, p. 420| etiam confessarius tenetur poenitentem admonere de aliqua ignorantia
25 16, 6, 109, p. 421| tacere debet et permittere poenitentem (in bona fide constitutum)
26 16, 6, 112, p. 423| confessarius debeat monere poenitentem de nullitate, cum animadvertit
27 16, 6, 114, p. 424| ita facile indicari debere poenitentem cognita veritate parere
28 16, 6, 114, p. 424| confessarium posse relinquere poenitentem in bona fide, et diferre
29 16, 6, 115, p. 424| confessarius admonere tenetur poenitentem, licet admonito pro tunc
30 16, 6, 116, p. 425| Confessarius tenetur absolvere poenitentem cum est dispositus. Circa
31 16, 6, 116, p. 426| et probabiliter iudicet poenitentem esse dispositum. Idem docet
32 16, 6, 116, p. 426| Cathechismum absolvere potest poenitentem, quoties non iudicat ei
33 16, 6, 117, p. 426| confessarium esse iudicem et poenitentem debre stare iudicio iudicis
34 16, 6, 117, p. 426| textu vel ratione niti, poenitentem dubia, non debet eum absolvere;
35 16, 6, 118, p. 427| confessarium teneri absolvere poenitentem, licet illius opinionem
36 16, 6, 118, p. 427| posse, nec debere absolvi poenitentem, nisi a sua opinione descisceret.
37 16, 6, 118, p. 427| confessarium si absolvit poenitentem, quae non videtur omnino
38 16, 6, 119, p. 428| particulari interrogare poenitentem, nisi specialem obtinuisset
39 16, 6, 119, p. 428| confessarius moraliter certus est poenitentem sacrilege occultare peccatum,
40 16, 6, 120, p. 428| aut alio gravi incommodo poenitentem admonere: quia talis admonito
41 16, 6, 121, p. 429| confesssarius sua gravi culpa poenitentem a restitutione deobligavit,
42 16, 6, 121, p. 429| quoties si tempore debito poenitentem admonuisset, iam ille restituisset;
43 16, 6, 121, p. 429| confessarius iam admonuisset poenitentem priusquam impotens fieret,
44 16, 6, 122, p. 429| confessarius non iam deobligasset poenitentem a restitutione, sed tantum
45 16, 6, 122, p. 429| dicunt) tenetur ex officio poenitentem docere de sua obligatione;
46 16, 6, 122, p. 430| licet teneatur ad monendum poenitentem;sed ex sola charitate, non
47 16, 6, 123, p. 430| absolutionem, tunc bene posset poenitentem admonere, siquidem tunc
48 16, 7, 130, p. 434| et pro aliis remittere poenitentem ad inferiorem, alii admittunt
49 16, 7, 133, p. 435| loquitur Bulla) absolvere poenitentem, et ita communiter asserunt
50 16, 7, 137, p. 437| absolvi in patria a reservato poenitentem qui peccavit in monasterio
51 16, 7, 137, p. 437| absolvi a confessario simplici poenitentem extra dioecesim a censura
52 16, 7, 140, p. 438| actualiter, et absolute poenitentem liberare tam a peccato quam
53 16, 8, 147, p. 440| iniustitiae qua afficit poenitentem et etiam detractionis, si
54 16, 8, 147, p. 441| scripsit. Nonnulli addunt etiam poenitentem sub eodm sigillo sacramentali
55 16, 8, 147, p. 441| tamen conveniunt cum Holz. poenitentem vinculo sedreti naturalis
56 16, 8, 148, p. 441| credendum est nihil aliud velle poenitentem quam consilium rectum, ita
57 16, 8, 151, p. 442| confessario interrogare poenitentem de nomine complicis. An
58 16, 8, 155, p. 446| nunquam licitum esse monere poenitentem, non petita ab eo licentia
59 16, 8, 155, p. 446| poenitenti. Ne quis dicat poenitentem retinere ius sigilli etiam
60 16, 8, 155, p. 446| inservire ad melius monendum poenitentem2. Et hoc dicunt teiam communiter
61 16, 8, 159, p. 448| confessarius tunc tantum potest poenitentem non audire, cum iam prius
62 16, 8, 162, p. 449| confesarius possit vitare poenitentem qui ei minatur mortem, ob
63 16, 9, 167, p. 451| quando confessarius invitat poenitentem, vel poenitens confessarium
64 16, 9, 168, p. 451| confessarius qui prius exposceret poenitentem, an velit confiteri, et
65 16, 9, 168, p. 452| ut simulat, sollicitat poenitentem1.~
66 16, 9, 170, p. 453| proculdubio denuntiandus est qui poenitentem sollicitat, ut ipsa seducat
67 16, 9, 172, p. 453| sollicitatio inter confessarium et poenitentem mutua fuerit. Sed magni
68 16, 9, 172, p. 454| facto, quae inter ipsum et poenitentem intercedunt1.~
69 21, 0, 2, p. 626 | non procedere, et statim poenitentem corripere, praecipue cum
70 21, 0, 4, p. 627 | confessarius ad recte curandum poenitentem suum, prius cognoscat causas
71 21, 0, 4, p. 627 | actus doloris et propositi poenitentem ad absolutionem. Iterum
72 Ultim, Unic, 5, p. 631 | enim signa illa indicant poenitentem donatum fuisse uberiori
73 Ultim, Unic, 9, p. 633 | possunt. Propterea curet, si poenitentem sine peccato vult absolvere,
74 Ultim, Unic, 13, p. 635 | quamvis enim confessarius, ut poenitentem absolvere possit, moraliter
75 Ultim, Unic, 18, p. 639 | confessarius motivum habet credendi poenitentem sufficienter non se examinasse,
76 Ultim, Unic, 18, p. 639 | praeceptum interrogabit poenitentem 1. an circa Fidei res sit
77 Ultim, Unic, 18, p. 639 | praecepto dicit, absolvi posse poenitentem si ex animo promittit conari
78 Ultim, Unic, 20, p. 641 | diebus festis, interroget poenitentem 1. si aliquoties Sacrum
79 Ultim, Unic, 23, p. 642 | praeceptum. Interroget poenitentem, si aliquod grave damnum
80 Ultim, Unic, 23, p. 642 | oportet interrogare inprimis poenitentem an in illo actu desideraverit
81 Ultim, Unic, 23, p. 643 | si confessarius noverit poenitentem aliqua iniuria fuisse affectum,
82 Ultim, Unic, 31, p. 645 | semper sufficit confessario poenitentem interrogare tantum, an suam
83 Ultim, Unic, 51, p. 657 | Hinc confessarius examinet poenitentem, an in his, quae patitur,
84 Ultim, Unic, 52, p. 657 | stagere ad praemuniendum poenitentem in tam horrendo conflictu;
85 Ultim, Unic, 53, p. 658 | hac creatura Dei. Deinde poenitentem interroget, an unquam hostem
|