Parte, Capitolo, Capoverso

 1     1,     3, 38, p.    14|         ad hoc quod lex virtutem obligandi obtineat, quod est prorpium
 2     1,     3, 38, p.    14|  promulgatione manifestetur, vim obligandi non habet. Hinc a D. Thoma
 3     1,     3, 38, p.    14|         essentialis, ut virtutem obligandi habeat, ut ipsa deficiente,
 4     1,     3, 38, p.    14|        mente existentem virtutem obligandi habere tantum in actu primo,
 5     1,     3, 39, p.    15|         argumentum. Lex enim vim obligandi non habet, nisi applicetur
 6     1,     3, 50, p.    19|         vim perfectam obtinuisse obligandi hominem, vel antequam existeret,
 7     1,     3, 50, p.    19|           quod lex non habet vim obligandi, nisi promulgatione hominibus
 8     1,     3, 50, p.    19|         Ad hoc quod lex virtutem obligandi obtineat, oportet quod applicetur
 9     1,     3, 53, p.    21|    proponi, ad hoc ut habeat vim obligandi, et rationis dictamine possit
10     1,     3, 54, p.    21|       actu primo habuit virtutem obligandi, nihilominus neminem obligasse
11     1,     3, 54, p.    21|      quod quamvis illam virtutem obligandi habeat, attamen nondum ligat,
12     1,     3, 54, p.    22|      conditione; ita ut tunc vim obligandi habere deberet, cum fuisset
13     1,     3, 55, p.    22|       vim in se habuerit homines obligandi, actualiter tamen in actu
14     1,     3, 58, p.    23|         ad hoc quod lex virtutem obligandi obtineat, quod est proprium
15     1,     3, 58, p.    23|           Ergo lex quae virtutem obligandi non habet, neque est, neque
16     1,     3, 66, p.    27|        nec manifestata, virtutem obligandi non habet; ideoque si illa
17     2,     1, 6, p.    34 | dubitatur quin lex ut vim habeat obligandi debeat esse promulgata,
18     2,     1, 7, p.    36 |          quia leges postquam vim obligandi habuerunt, valent etiam
19     2,     3, 34, p.    42|       corpore iuris, habeant vim obligandi. Respondetur affirmative,
20     4,     3, 40, p.    86|      aliquis dat temporale animo obligandi aliquem ad reddendum spirituale,
21     5,     2, 13, p.   107|       sine animo iurandi, aut se obligandi, graviter peccaret. Nihilominus
22     5,     2, 17, p.   109|           si iurat sine animo se obligandi, quia talis promissio non
23     5,     2, 17, p.   109|          non habuisset animum se obligandi, quia tunc obligatio oritur
24     5,     3         110  |          22. et. 23. De animo se obligandi.~24. De materia possibili,
25     5,     3, 21, p.   110|     promissio facta cum animo se obligandi, et quidem obligatione gravi,
26     5,     3, 21, p.   110|        animo promittendi, nec se obligandi est omnino nullum. Contra
27     5,     3, 21, p.   111|        ordinaretur sine animo se obligandi ad castitatem, iste remaneret
28     5,     3, 21, p.   111|       dubio enim de voluntate se obligandi praesumitur ordinarie illam
29    10,     4         225  |        animo contrahendi, aut se obligandi.~123. De contractibus turpibus.~
30    10,     4, 81, p.   225|        contraheret sine animo se obligandi, probabiliter ne obligatus
31    10,     4, 86, p.   227|   expressa voluntas sub gravi se obligandi, non obligare nisi ad culpam
32    12,     1, 4, p.   258 |      introducta sit cum animo se obligandi sub gravi, ut necesse erat.
33    12,     1, 4, p.   258 |      esse et continuata animo se obligandi aliter faciliter cessasset;
34    13,     2, 58, p.   298| temporale cum intentione aliquem obligandi ad praestandum spirituale,
35    18,     1         468  |          promittit sine animo se obligandi, aut adimplendi. Qui dolo
36    18,     1, 1, p.   469 |   contrahendi, aut sine animo se obligandi, licet cognosceret obligationem
37    18,     1, 1, p.   469 |     contrahendi, at cum animo se obligandi, iste certe remanet obligatus,
38    18,     2, 30, p.   483|       autem contraheret animo se obligandi, sed postea negandi debitum,