Catalogus aliquorum notabilium Decretorum circa celebrationem.

88. 1. Eleemosynas manuales, et quotidianas ita demum sacerdotes accipere possint, si oneribus antea impositis ita satisfecerint, ut nova quoque onera suscipere valeant; alioquin omnino abstineant. Decr. S. C. Conc. 21. Iun. 1625. ex auctoritate Urbani VIII. Deinde declaravit eadem S. C. quod praefatum Decretum non erat intelligendum absolute, sed quod sacerdotes possunt nova onera suscipere, dummodo infra modicum tempus possint omnibus satisfacere. Et postea explicando illud modicum tempus, die 17. declaravit: Modicum tempus non reputandum spatium duorum vel trium mensium, sed intelligi infra mensem1. Vide circa temporis parvitatem quod dicunt dd. in Append. 3. n. 107. 2. Pro pluribus Missis celebrandis stipendia quantumcumque exigua, sive ab uno, sive a pluribus personis collata fuerint, aut conferentur in futurum sacerdotibus et clericis, S. C. sub obtestatione divini iudicii mandat, ut absolute tot Missae celebrentur, quot ad rationem attributae eleemosynae praescriptae fuerin Decr. S. C. Conc. editum iussu Urbani VIII. et confirmatum ab Innoc. XII. in Bulla Nuper2. 3. Omne damnabile lucrum ab Ecclesia removere volens, prohibet sacedoti qui Missam alteri, parte eiusdem eleemosynae sibi retenta, celebrandam committat. Decr. S. C. Concilii ab Urbano VIII. IV. In Decreto S. C. approbato ab Innoc. XII. in Bulla Nuper, pro beneficiatis dictum fuit: Non habere locum (Decretum Urbani), sed satis esse ut rector beneficii, qui potest Missam per alium celebrare, tribuat sacerdoti celebranti eleemosynam congruam secundum morem civitatis, vel provinciae, nisi in fundatione beneficii aliud cautum fuerit3. Cum autem requisitum fuerit a S. C. Conc. an esset licitum capellano amovibili dare Missas celebrandas pro ordinario stipendio, reliquo sibi retento, responsum fuit: Id licere, modo pro capellania certi reditus sint annuatim constituti et perpetuo capellano assignati; secus vero, si huiusmodi capellano pro qualibet Missa celebranda certa detur eleemosyna. Ita decisum fuit 15. Martii 1745. et decretum fuit a meipso observatum. 5. Permittendum non esse ut loca pia, seu illorum administratores ex eleemosynis Misssarum celebrandorum ullam minimam portionem retineant ratione expensarum in Missarum celebratione, nisi alios non habeant reditus; et tunc nullatenus debere excedere valorem expensarum quae pro ipsomet tantum Missae Sacrificio necessario sunt subeundae. Decr. S. C. Conc. Confirmatum ab Innoc. XII.⁴. 6. Archipresbyterum non teneri ad ministranda utensilia iis qui celebrant in sua ecclesia ex obligatione beneficii sive capellaniae. Quoad Missas vero adventitias teneri ad dictam wsubministrationem, quatenus permittat eas in sua ecclesia celebrari, nec teneri ad has Missas adventitias admittendas, nisi solutis utensilibus per celebrantes. Decr. S. C. Conc. die 6. Iulii 1726.⁵ 7. Quando in fundatione beneficii, seu capellae expresse cautum est non teneri celebrantem ad applicationem Sacrificii: eo casu poterit celebrans accipere novum stipendium, et unica Missa satisfacere obligationi beneficii seu capellae, et item danti novum stipendium. decr. S. C. Conc. sub die 13. Iul. 1630.⁶. Cum autem a S. C. expostulatum

fuisset 18. Martii 1668. an deberent applicari pro testatore Missae cum in testamento nihil de applicatione declaratum fuerit, respondit S. C. applicandas esse pro testatore¹. Et idem declaratum fuit 6. Februarii 1627. de capellanis, qui celebrant ut confratres aut Moniales intersint Sacro; cum dicatur non posse stipendium recipere. 8. Districte prohibet ne Episcopi in Dioecesana Synodo, aut Generales in capitulis generalibus, vel alias quoquo modo reducant ulla onera Missarum celebrandorum, aut post idem Concilium imposita, aut in limine fundationis, sed pro his omnibus reducendis, aut moderandis, vel commutandis ad apostolicam Sedem recurratr, etc. Alioquin reductiones, moderationes, et commutationes huiusmodi, si quas contra huius formam fieri contigerit, omnino nullas et inanes decernit. 9. In die Commemorationis omnium fidelium defunctorum Sacrificia possunt a sacerdotibus applicari ad libitum, scilicet vel pro omnibus fidelibus defunctis, vel pro aliquibus tantum Decr. S. C. sub die 4. August. 1663.². 10. In Missis defunctorum, quae in paramentis nigris celebrantur, non ministretur Eucharistia per modum Sacrameti, scilicet cum particulis praeconsecratis, extrahendo pyxidem e custodia; potest tamen ministrari per modum Sacrificii, prout est quando fidelibus praebetur Communio cum particulis intra eamdem Missam consecratis. Decr. S. C. Rit. in Aquensi sub die 2. Septembris 1741. Et antea adfuit hoc Decretum; Missae defunctorum non possunt celebrari, nisi cum colore nigro, vel saltem violaceo. 21. Iun. 1676, in Oritana, 11. Non est licitum Missas celebrare in die sabbati sancti in quibuscumque ecclesiis, et oratoriis, non obstante quacumque contraria consuetudine, prout, Papa approbante, suo Decreto generali statuit eadem S. C. Decr. S. C. Rit. sub die 11. Mart. 1690.³. Aliud simile Decr. reperitur ap. Pitton.⁴ quod prohibet celebrare in feria V. Coenae Domini; et, quod magis refert, haec Decreta fuerunt expresse confirmata a Clemente XI. ut legitur apud Lambertini postea Bened. XIV. et Pitton.⁵ Decreto edito ab eodem Pontifice die 15. Martii 1712. quo dictum fuit: Dichiaro per ultimo che colla suddetta proibizione per lo Venerdì Santo, non intende la Santità Sua di permettere che ne' giorni di Giovedì e Sabbato Santo si celebrino Messe private, ma solo la Conventuale, secondo il Rito della Santa Chiesa, e replicati Decreti della S. C. de' Riti. Et hoc Decretum ut refert Merati, confirmatum fuit ab Innoc. XII. et ab eodem Clemente XI.⁶. 12. Habens indultum a Sede apostolica erigendi oratorium privatum in propria domo, si quis voluerit ibi aedificare altare ligneum, non indiget facultate apostolica, dummodo altare ligneum cum sacro lapide parieti colligatum amovibile non sit, et altaris portatilis imaginemnon prae se ferat. Decr. S. C. rit. sub die 3. Decemb. 1661.⁷. Merati autem explicando illud verbum colligatum dicit large esse intelligendum, cum sufficiat altare si adhaereat parieti, adeo ut nullum mediet spatium, quia hoc sufficit ut verificetur quod altare portatile non videatur esse; saltem dicit usu sic fuisse interpretatum. 13. Leguntur haec alia sequentia Decreta S. C. Rit. apud La-Croix⁸. Missa conventualis canenda est quotidie in collegiatis, quarum clerus est numerosus, et reditus non tenues. 14. Missae ad satisfaciendum eleemosynis

alicui ecclesiae traditis non sunt celebrandae per exteros, ubi commode potest iis satisfieri per sacerdotes eiusdem ecclesiae. 15. Inferiores Episcopo non debent sumere de altari paramenta pro Missa 7. Iulii 1712. Sed hoc intelligendum, ut advertit Gav., quod non ponantur paramenta in medio altaris more Episcoporum, nam si poanntur in angulo, hoc permittit Rubrica (p. 2. tit. 12. n. 3.) ubi dicit: Si vero (sacerdos) dimissurus sit paramenta apud altare, in quo celebravit, finito Evangelio, ibidem illis se exuit. Saltem, dicit La-Croix, id permissum est ubi commodum non adest alibi deponere vestes. 16. Altare portatile ligneum cum ara lapidea permitti debet, non obstante Constitutione synodali, dummodo hbaeat solitum reliquiarum repositorium, die 19. Ian. 1614. 17. Solus Episcopus potest habere fenestras in ecclesia, per quas in eam prospectus haberi possit 19. Ian. 1614. 18. Non permittitur ad altare maius celebratio Missae, dum dicuntur in choro Matutinum, et Horae 15. Sept. 1664. 19. Potest fieri Commemoratio de SS. Sacramento, si expositum sit, etiam in Missa de festo duplici, quod non sit 1. vel 2. classis. 2. Decemb. 1688. 20. Non potest prohiberi celebratio Missae in oratorio ruri aedificato per laicum, antequam celebretur Missa parochialis. Decr. S. C. sub die 31. Mart. 1629.¹. 21. De rigore iuris non posse prohiberi (scil. a parocho) ut Missae non celebrentur ante Missam a parocho non celebratam. Decr. S. C. 27. Iun. 1641.². Sed in alio Decreto dictum fuit: Saepius S. C. censuit Constitutiones synodales disponentes ut diebus festis MIssae celebrari non debeant in aliis ecclesiis, nisi celebrata Missa in ecclesia parochiali, esse observandas; ita tamen ut Missa in ecclesia parochiali hora opportuna celebretur. 25. Maii 1652.³. 22. S. C. censuit non licere Regularibus, eitam in eorum propriis ecclesiis SS: Eucharistiae Sacramentump ublice adorandum exponere, nisi ex causa publica, quae probata sit ab Ordinario; ex causa autem privata posse, dummodo SS. Sacramentum e tabernaculo non extrahatur, et sit velatum, ita ut ipsa sacra Hostia videri non possit. Sub die 17. Aug. 1630.⁴. Idque confirmtum a Bened. XIV. alio Decreto, ubi fuit decisum: Non licere exponi publice divinam Eucharistiam, nisi causa publica, et Episcopi facultas intervenerit⁵. Super hoc dico, quod si aliquis privatus optaret expositionem Venerabilis ad publicam devotionem promovendam, licite potest illa fieri; non vero si eam cuperet tantum ob suam privatam devotionem⁶. Hic insuper notandum quod etiam respectu ecclesiarum secularium adest Decretum S. C. Episc. et Regul. prohibens extrahi pyxidem a tabernaculo, cum illa ob causam privatam exponitur: Si quandoque privata ex causa sacrosancta Eucharistia exponenda videbitur, a tabernaculo nunquam extrahatur, sed pyxide velata in aperto eiusdem tabernaculi ostiolo cum assistentia alicuius sacerdotis stola et superpelliceo induti; et cum sex saltem luminibus cereis collocetur. Quod idem in ecclesiis Secularium servari mandamus. Die 9. Decemb. 1620.⁷. Benedictus autem XIV. in Bulla Cum, ut recte nosti, etc. (in Bullar. t. 4. pag. 417. §. 13.) mentionem faciens de praefatis Decretis, ait pro causa privata numquam extrahi posse pyxidem, nec etiam ad populum benedicendum, his verbis: Si autem Sacramentum non debet a tabernaculo educi, facile intelligitur

in designatis casibus (scilicet pro causis privatis) non esse illud afferendum ad ecclesiae ianuam, nec cum eodem benedictionem impertiendam. Hic autem praeterea obiter advertendum id quod in praedicta Bulla (§. 12.) idem Pontifex subdit circa administrationem Sacramentorum, nempe: Neque enim fas cuique esse debet, privata auctoritate novum ritum inducere. Et ad hoc profert ibi Canonem XIII. Tridentini in Sess. 7. de Sacram. in gen. ubi vetitum fuit immutari consuetos ritus circa Sacramentorum administrationem; eumdemque Canonem declarat procedere etiam quoad cultum SS. Eucharistiae. Loquens autem de ritibus alicubi iam introductis, sic inquit: Et quoties aliquem ritum eiusmodi induci contigit, nisi nihil continentem pietati oppositum, apostolica Sedes eumdem interdicere non dubitavit, ex quibusdam extrinsecis circumstantiis nullatenus praevisis, vel neglectis ab eo qui ritum invexit. 23. Notandum quod iuxta Decretum Innocentii XI. 1. Sept. 1730. vetatur apponi statuas, reliquias Sanctorum, ac imagines animarum purgatorii in altari ubi fit expositio SS. Sacramenti1. 24. Regulariter Missa respondet officio, sed excipe, ut dicitur in Decreto S. C. rituum: Sacerdotes etiam regulares diebus, quibus propria officia recitant sub ritu duplici, celebrantes in alienis ecclesiis, quando peragitur festum cum solemnitate et concursu populi, debent celebrare Missas, conformando se ritui, et colori earumdem ecclesiarum. In aliis vero diebus possunt: sed quando prohibentur Missae votivae, vel defunctorum, debent se uniformare saltem quoad colorem 2. Iun. 1701. apud Merati in Ind. Decr. n. 558.

25. Notandum quod ss. Eucharistiae Sacramentum nequit in aliis ecclesiis servari, quam in parochialibus, sine dispensatione s. Seds, cum non possint eam largiri Ordinarii, ut docent Barbosa Pignatel. et alii apud Card. Petra², qui de hoc plures refert Decisiones S. C. tam respectu hospitalium, quam conservatoriorum, ac etiam ecclesiarum quae sunt intra fines parochiae, aut in ruribus, ad quas accedunt parochi ad Missas celebrandas; licentiam enim (ait Petra) servandi Eucharistiam in huiusmodi ecclesiis, sive capellis S. C. tum solum concedit, cum in ipsis est populi concursus, et praesertim si illae a parochia distant. Deinceps Benedictus XIV. in Constitut. Quamvis iusto, edita sub die 30. April. 1749. (vide Bullar. tom. 3.) expresse declaravit largitionem praefatae licentiae privative spectare ad Sedem apostolicam, his verbis: Quoniam vero huiusmodi gratiae concedendae (hoc est servandi ven. Sacramentum) ius ad nos et apostolicam Sedem privative pertinet, quod innuit Decretum superius relatum, et canonica docet disciplina, iuxta quam sacrosancta Eucharistia in ecclesiis, quae parochiales non sunt retineri non ptoest absque praesidio apostolici Indulti, vel immemorabilis consuetudinis, quae huiusmodi Indulti praesumptionem inducit. Dixit tamen S. C. satis esse possessionem 40. annorum cum titulo putativo, quia hoc temporis spatium sufficit ad licentiam apostolicam praesumendam; sed addit quod, si constat s. Eucharistiam retineri ex sola Ordinarii licentia, tunc nec etiam centenaria, aut immemorabilis possessio prodesset. Hae decisiones ab eodem Petra afferuntur. 26. Notandum ultimo cum Merato³, Corset.

Tonell. et Bisso, quod sacerdos, postquam Moniales sunt communicatae, non debet pyxide eas benedicere, sed tantum manu, posita pyxide super palla, stans adhuc ante fenestrellam, eo modo quo alii fideles post Communionem benedicuntur; nam tantum infirmi benedicuntur cum Sacramento, qui pro Viatico communicantur, ut praescribitur in Rituali romano. Item advertendum ex Decreto dato 15. Sept. 1736. apud Meratum in Indice n. 696. praescribi: In communione Monialium habentium fenestrellam in parte Evangelii, sacerdos debet descendere et reverti per gradus anteriores, et non laterales altaris.