Cap., Capoverso, Pag.
1 Finis, 3, 992| 3. Febronius3, ecclesiae gallicanae adiungit
2 Finis, 4, 993| 4. Adiungit etiam Febronius ecclesiam africanam, tempore
3 Finis, 4, 993| praestantissimos viros attigit. Febronius hoc modo adiungere potuisset
4 Finis, 4, 993| dispersam quam congregatam; sed Febronius adhuc super Ecclesiam dispersam
5 Finis, 6, 993| 6. Caeterum, errat Febronius asserens ecclesiam gallicanam
6 Finis, 7, 994| haeretici effecti sunt. Ait Febronius quod suprema pontificis
7 Finis, 7, 994| potestatem supremam residere Febronius adstruit. Praesertim Lutherus
8 Finis, 8, 995| 8. Iustinus Febronius, qui Gallis arcte se coniunxit,
9 1, 1, 995 | 1. Febronius per totum cap. I. et II.
10 1, 4, 997 | 4. Febronius autem, cap. I, § 2 explicare
11 1, 4, 997 | praevalebunt adversus eam. Ait Febronius: «Unde Romani eorumque fautores
12 1, 10, 1000 | cuius auctoritatem laudat Febronius5, nempe quod in interpretaudis
13 1, 11, 1000 | 11. Pergit Febronius et opponit quod licet verba
14 1, 11, 1000 | pro hac sua oppositione Febronius affert etiam8, auctoritatem
15 1, 13, 1002 | cathedrae viguit principatus. Id Febronius non negat; negat vero Petro
16 1, 13, 1002 | agemus; sed, velit aut nolit Febronius, certum est patres communiter
17 2, 1, 1003 | erit solutum et in coelis. Febronius1, ait potestatem clavium
18 2, 1, 1003 | etc. Quapropter (inquit Febronius) falsum est claves Ecclesiae
19 2, 5, 1005 | unquam fides deficeret. Febronius ait Salvatorem hîc non rogasse
20 3, 2, 1006 | 2. Febronius7 fatetur, quod patres ex
21 3, 2, 1006 | Verumtamen, quamvis Petrus (ait Febronius) sit primus lapis ex ministerialibus,
22 3, 2, 1007 | vobis est gregem Dei1. Addit Febronius: «Contineat de reliquo verbum
23 3, 3, 1007 | 3. At quod dicit Febronius minime concordat cum textu
24 3, 3, 1007 | pastori subiacent. Noster Febronius hanc distinctionem deridet,
25 3, 5, 1008 | Hinc apparet quantum erret Febronius dicens illud pasce dictum
26 3, 5, 1008 | successores. Sed in omnibus his Febronius errat. Ait non Petro sed
27 3, 6, 1008 | episcopi subesse tenentur. Febronius dicit9: «Itaque Ecclesia
28 3, 7, 1009 | scripserunt, ac frustra Febronius nobis opponit. S. Augustinus
29 3, 7, 1009 | dictis non infertur quod Febronius infert, nempe quod omnes
30 4, 1, 1011 | l. Contendit Febronius supremam potestatem, cum
31 4, 1, 1011 | superiorem? Sed ubi, dicet Febronius, in conciliis sancita manet
32 4, 9, 1013 | in Ecclesia Dei. Idemque Febronius2 scribit: «Concilium constantiense
33 4, 9, 1014 | ecclesias.» Addit tamen Febronius, ne praeiudicium sibi iniiciat,
34 4, 10, 1014 | Ecclesiam pertinere. At Febronius aliter legit verba illa
35 4, 10, 1014 | et lugdunensi II2. Inquit Febronius quod sua lectio magis congruit
36 4, 11, 1015 | 11. Febronius tandem, ut ab omnibus istis
37 4, 11, 1015 | autem postea. Mira res! Febronius vocat generale concilium
38 4, 12, 1015 | 12. Attamen Febronius novum et generalius excogitavit
39 4, 12, 1015 | exstitit. Deinceps progreditur Febronius ad loquendum de conciliis
40 4, 13, 1016 | Quoad illud autem quod ait Febronius, nempe quod in acta conciliorum
41 4, 13, 1016 | puncto deluderentur, ut Febronius vult nobis suadere, et ita
42 4, 17, 1018 | notabile dictum nihili facit Febronius; nam4 sic de illo loquitur: «
43 4, 17, 1018 | permissam fuisse.» Inquit igitur Febronius primo loco verba concilii
44 4, 17, 1018 | ipsi tradita fuerit. Sed Febronius nihil bene ratiocinatur:
45 4, 17, 1018 | concilio, ut credere vult Febronius; nam si potestas suprema
46 4, 18, 1019 | Insuper secundo loco obiicit Febronius quod verba Tridentini non
47 4, 18, 1019 | non esset. Ergo, instabit febronius, a Tridentino quaestio decisa
48 5, 1, 1021 | ss. patres proferant. Ait Febronius, adducens verba Vincentii
49 5, 2, 1021 | fideles. His verbis confatatur Febronius, qui dicit papam in aliena
50 5, 3, 1022 | exponamus, advertendum quod Febronius, videns patrum sententias
51 5, 4, 1022 | 4. Prosequitur ibi Febronius adducitque id quod Graeci
52 5, 4, 1022 | quam novus patrum censor Febronius de ipsorum auctoritatitibus
53 5, 4, 1022 | separari possunt. Ipsemet autem Febronius6, laudat verba Vincentii
54 5, 4, 1022 | praescriptam, sequeremur. Idem Febronius ibidem refert verba Innocentii
55 5, 4, 1023 | ipsomet relata, quomodo Febronius potuit alibi scribere elocutiones
56 5, 5, 1023 | ostendunt. At quid de his dicit Febronius? Dicit2 quod verba praefata
57 5, 5, 1023 | esset ineluctabile. Ita Febronius; sed mihi videntur verba
58 5, 5, 1023 | ineluctabile existimabat. Sed ait Febronius s. Hieronymum in tantum
59 6, 3, 1029 | iniusta praecipere putarent.~Febronius autem supremam potestatem
60 6, 3, 1029 | omnes profiteantur. Caeterum Febronius vult primatum papae non
61 6, 4, 1030 | parere tenentur. Et ideo Febronius1 reprehendit Gallos primatum
62 6, 4, 1030 | obtineri. Sed in omnibus his Febronius errat: contradicit enim (
63 6, 6, 1031 | exstarent.» Idem fatetur ipse Febronius2, dicens, ne Ecclesia vacillaret,
64 6, 6, 1031 | finem saeculorum. Praeterea Febronius3, hoc principium statuit:
65 6, 6, 1031 | potest servari. En quomodo Febronius suis eisdem verbis se confutat.~
66 6, 7, 1031 | positis, quomodo potest Febronius deinde concludere primatum
67 6, 7, 1032 | praestabitur? Tunc, ait Febronius1, papa sententiam suam cum
68 6, 10, 1033 | spectabat (tanto magis quod Febronius nollet laicos a concilio
69 6, 10, 1033 | non admittitur. Praeterea Febronius1, ait quod si papa adest
70 6, 10, 1034 | occasio. Caput est papa, ait Febronius, sed caput tantum ministeriale,
71 6, 11, 1034 | pontificis potestate quam Febronius (ut retulimus) fere totaliter
72 7, 1, 1035 | 1. Febronius8, hunc titulum praemittit: «
73 7, 2, 1036 | hic Ecclesiae moderator Febronius vult quod episcopi et papa
74 7, 4, 1037 | suprema potestas tradita sit? Febronius contendit traditam esse
75 7, 5, 1038 | praeeminentiam, ut vult Febronius, sed praeeminentiam principalem,
76 7, 5, 1038 | unitatis, in quo nomine etiam Febronius convenit: Hanc (nempe sedem
77 7, 6, 1038 | 6. Sed instat Febronius. S. Cyprianus ait: Episcopatus
78 7, 6, 1038 | curam habent? Sic intelligit Febronius textum illum; sed non sic
79 7, 7, 1039 | 7. Observo autem quod Febronius2 sic scribit: «Diximus3,
80 7, 7, 1040 | Apostoli igitur, ut hic ait Febronius, non habebant aequalem partem
81 7, 7, 1040 | regimen spectant?» En quomodo Febronius in suo falso systemate cogitur
82 7, 9, 1041 | ex sua nova doctrina vult Febronius, sed summo sacerdoti, ex
83 7, 10, 1041 | 10. Opponit Febronius auctoritatem s. Augustini6,
84 7, 11, 1042 | 11. Febronius alium s. Augustini textum
85 7, 11, 1042 | unitas in omnibus. Sed quid Febronius ex his verbis inferre unquam
86 7, 12, 1042 | 12. Item Febronius opponii auctoritatem ven.
87 7, 12, 1043 | dabo claves, etc. Errat Febronius cum Ludovico Dupino asserens
88 7, 13, 1043 | 13. Sed instat Febronius, concilium tridentinum,
89 7, 13, 1044 | immediate a Christo, ut vult Febronius, sed a b. Petro; nam ipsemet
90 7, 15, 1045 | Quapropter, quidquid dicat Febronius, certum est quod sicut in
91 7, 18, 1046 | 18. Febronius contendit concilia esse
92 7, 20, 1048 | noviter adinventa, quibus Febronius universam Ecclesiam reformare
93 8 1048 | Respondetur obiectionibus quas Febronius opponit adversus Pontificis
94 8, 1, 1048 | indiget verbis ut probetur. Febronius supremam papae potestatem
95 8, 1, 1048 | Videamus nunc Scripturas, quas Febronius obiicit ad ostendendam conciliorum
96 8, 2, 1049 | eorum. Et sic contendit ./. Febronius supremam conciliorum auctoritatem
97 8, 2, 1049 | conveniunt. Non sic, replicabit Febronius; ea conveniunt tantum conciliis
98 8, 3, 1049 | Evangelii et credere. Dicet Febronius: sed si in concilio Spiritus
99 8, 4, 1050 | 4. Instat Febronius: sed s. Gregorius scripsit
100 8, 4, 1050 | infallibilitatem residere agnoscebat. Febronius rectas propositiones praemittit,
101 8, 5, 1050 | praeterea magno apparatu Febronius3, concilia constantiense
102 8, 6, 1052 | momentis id probat. Dicit Febronius per duas bullas Eugenium
103 8, 6, 1052 | dissolutionem prius praeceptam: sed Febronius (omissis aliis responsionibus)
104 8, 7, 1052 | 7. Febronius praeterea asserit Concilium
105 8, 9, 1052 | 9. Opponit etiam Febronius tritam illam obiectionem
106 9 1053 | CAPITULUM IX.~Febronius plura asserit quae deinde
107 9, 1, 1053 | l. Febronius asserit primo quod convocatio
108 9, 2, 1054 | 2. Sed clamat Febronius dicens quod in octo primis
109 9, 3, 1054 | 3. Asserit secundo Febronius2, quod nullus pontificum
110 9, 4, 1054 | adipiscerentur, uti vult supponere Febronius, sed ut iudicium solemnius
111 9, 5, 1055 | Ephesini (ut refert idem Febronius c. 5, § 4) habetur quod
112 9, 6, 1055 | concilii confirmaverunt. Id Febronius advertere debebat, dum scripsit2
113 9, 8, 1056 | de pontifice Romano quam Febronius, qui papam fere omni eius
114 9, 12, 1058 | 12. Sed cur, instat Febronius, res a pontifice definitae
115 9, 13, 1058 | 13. Febronius2, probare conatur decreta
116 9, 16, 1059 | 16. Praeterea Febronius pluribus in locis sui libri
117 9, 16, 1060 | revidendi causas, ut vult Febronius2, sed etiam iudicandi appellationes.
118 9, 16, 1060 | concilio (ut etiam contendit Febronius), sed a Christo, in sequela
119 9, 17, 1061 | concilium appellavit, ut asserit Febronius, sed ad pontificem, ut legitur
120 9, 19, 1061 | 19. Affert Febronius factum Innocentii III, qui
121 9, 19, 1061 | periculum immineret. Ex hoc Febronius et alii adversarii inferunt
122 9, 24, 1065 | 24. Febronius, sicut diximus, ad effectum
|